Liść brzozy.
Liście mają działanie moczopędne, przeciwreumatyczne i napotne.
Poprawiają także przemianę materii i działają odtruwająco na układ krwionośny.
Zbieramy tylko młode listki pod koniec kwietnia , na początku maja.
Drzewa światłolubne, pionierskie, zazwyczaj o małych wymaganiach pokarmowych i wilgotnościowych.
Występują zazwyczaj na gorszych, piaszczystych glebach, a także na północnej granicy lasu.
Liść jeżyny.
Odwar z liści działa napotnie, stosowany jest w przeziębieniu i anginie.
Przynosi też ulgę w przypadku nieżytów górnych dróg oddechowych.
Jeżyny rosną zarówno na stanowiskach zacienionych jak i słonecznych.
Zajmują bardzo różne siedliska, suche, świeże i wilgotne, większość gatunków preferuje siedliska żyzne,
zwykle związane z lasami, ich okrajkami i zaroślami.
Liść czarnej porzeczki.
Mają właściwości przeciwzapalne, moczopędne i napotne.
Leczy się nimi schorzenia dróg moczowych i pęcherza, nieżyty żołądka i jelit, często w kompozycji z innymi ziołami.
Krzew występuje głównie na plantacjach ale można go spotkać w wilgotnych lasach.
Liść borówki bruszwicy.
Za pomocą naparów, herbaty i wywarów z liści borówki brusznicy, przeprowadza się leczenie mieędzy innymi zapalenie jamy ustnej,
zakażenia jelit, cukrzycy, reumatyzmu, dny moczanowej, łuszczycy.
Rośnie zarówno na podmokłych torfowiskach, wrzosowiskach jak i w borach świerkowych i suchych borach sosnowych.
Ruta zwyczajna.
Zwalcza pasożyty układu pokarmowego, obniża ciśnienie krwi, poprawia krążenie obwodowe,
uszczelnia ściany naczyń krwionośnych i zwiększa wrażliwość skóry na promieniowanie słoneczne
Zapach ruty odstrasza koty.
przed kwitnieniem ścina się szczyty pędów i suszy w warunkach naturalnych w miejscach zacienionych i przewiewnych,
a następnie osmykuje liście, odrzucając łodygi.
W Polsce jest rośliną uprawianą.
Miodunka ćma.
Działanie ziela korzystnie wpływa na drogi oddechowe, przyspiesza gojenie się uszkodzonej tkanki płuc,
zwapnienie ognisk gruźliczych, usuwanie wydzielin z górnych dróg oddechowych,
pobudza ruchy ich nabłonka rzęskowego.
Stosuje się ją, przeważnie w mieszance z innymi ziołami,
jako środek wykrztuśny, przy przewlekłym nieżycie oskrzeli oraz pomocniczo przy gruźlicy i zapaleniu płuc.
Najczęściej rośnie na glebach próchniczych, dobrze przewietrzanych. Jest cieniolubna.
Spotykana w lasach liściastych oraz zaroślach przede wszystkim w nadrzecznych.
Zbierając zioła, musimy pamiętać aby szukać miejsc oddalonych od ruchliwych ulic.
W przeciwnym razie możemy uzbroić nasze lekarstwo w trujące metale ciężkie.
Do zbierania ziół wybierzmy torebkę z naturalnego materiału lub koszyk wiklinowy , nie zbierajmy ich w folię.
Liście mają działanie moczopędne, przeciwreumatyczne i napotne.
Poprawiają także przemianę materii i działają odtruwająco na układ krwionośny.
Zbieramy tylko młode listki pod koniec kwietnia , na początku maja.
Drzewa światłolubne, pionierskie, zazwyczaj o małych wymaganiach pokarmowych i wilgotnościowych.
Występują zazwyczaj na gorszych, piaszczystych glebach, a także na północnej granicy lasu.
Liść jeżyny.
Odwar z liści działa napotnie, stosowany jest w przeziębieniu i anginie.
Przynosi też ulgę w przypadku nieżytów górnych dróg oddechowych.
Jeżyny rosną zarówno na stanowiskach zacienionych jak i słonecznych.
Zajmują bardzo różne siedliska, suche, świeże i wilgotne, większość gatunków preferuje siedliska żyzne,
zwykle związane z lasami, ich okrajkami i zaroślami.
Liść czarnej porzeczki.
Mają właściwości przeciwzapalne, moczopędne i napotne.
Leczy się nimi schorzenia dróg moczowych i pęcherza, nieżyty żołądka i jelit, często w kompozycji z innymi ziołami.
Krzew występuje głównie na plantacjach ale można go spotkać w wilgotnych lasach.
Liść borówki bruszwicy.
Za pomocą naparów, herbaty i wywarów z liści borówki brusznicy, przeprowadza się leczenie mieędzy innymi zapalenie jamy ustnej,
zakażenia jelit, cukrzycy, reumatyzmu, dny moczanowej, łuszczycy.
Rośnie zarówno na podmokłych torfowiskach, wrzosowiskach jak i w borach świerkowych i suchych borach sosnowych.
Ruta zwyczajna.
Zwalcza pasożyty układu pokarmowego, obniża ciśnienie krwi, poprawia krążenie obwodowe,
uszczelnia ściany naczyń krwionośnych i zwiększa wrażliwość skóry na promieniowanie słoneczne
Zapach ruty odstrasza koty.
przed kwitnieniem ścina się szczyty pędów i suszy w warunkach naturalnych w miejscach zacienionych i przewiewnych,
a następnie osmykuje liście, odrzucając łodygi.
W Polsce jest rośliną uprawianą.
Miodunka ćma.
Działanie ziela korzystnie wpływa na drogi oddechowe, przyspiesza gojenie się uszkodzonej tkanki płuc,
zwapnienie ognisk gruźliczych, usuwanie wydzielin z górnych dróg oddechowych,
pobudza ruchy ich nabłonka rzęskowego.
Stosuje się ją, przeważnie w mieszance z innymi ziołami,
jako środek wykrztuśny, przy przewlekłym nieżycie oskrzeli oraz pomocniczo przy gruźlicy i zapaleniu płuc.
Najczęściej rośnie na glebach próchniczych, dobrze przewietrzanych. Jest cieniolubna.
Spotykana w lasach liściastych oraz zaroślach przede wszystkim w nadrzecznych.
Zbierając zioła, musimy pamiętać aby szukać miejsc oddalonych od ruchliwych ulic.
W przeciwnym razie możemy uzbroić nasze lekarstwo w trujące metale ciężkie.
Do zbierania ziół wybierzmy torebkę z naturalnego materiału lub koszyk wiklinowy , nie zbierajmy ich w folię.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz