48.Pierwiosnek lekarki skutecznym środkiem przy stanach zapalnych układu oddechowego.

Pierwiosnek lekarski zaczyna kwitnąć w marcu.
 Nie tylko zdobi ogród swoimi żółtymi kwiatami,
ale ma również właściwości lecznicze, stąd też jego przydomek.

Pierwiosnek lekarski to niewielka, zazwyczaj trzydziestocentymetrowa, bylina o żółtych kwiatach.
 Drobna, wyglądająca na delikatną, a jednak potrafi zdziałać wiele dobrego.
 W pierwiosnku lekarskim najwięcej leczniczych substancji znajduje się w korzeniu i kwiatach,
 mniej w liściach oraz łodydze.

Gdy dopada przeziębienie warto sięgnąć po preparaty z pierwiosnkiem lekarskim w składzie.
 To dlatego, że zawarte w nim związki chemiczne, zwane saponinami,
 działają przeciwzapalnie, przeciw wirusowo, przeciwgrzybicznie oraz napotnie.
Łagodzą kaszel, ułatwiają odkrztuszanie, pomagają wyleczyć zapalenie gardła i krtani.
 Na zapalenie oskrzeli też działają.
 Nasze babcie stosowały napary i odwary z pierwiosnka na gruźlicę i zapalenie płuc.
 Pierwiosnek lekarski wykazuje właściwości moczopędne.
 Z tego powodu stosowany jest w przypadku odtruwania organizmu.

Napar z tej rośliny uspokaja, ułatwia zasypianie i zapewnia zdrowy, głęboki sen.
 Panie przechodzące menopauzę oraz te skarżące się na bolesne, obfite miesiączki,
 powinny też pić napar.
 Pierwiosnek lekarski wspomaga leczenie migreny.
Okłady z wyciągiem z pierwiosnka wspomagają gojenie się ran.
 Warto je stosować także na obrzęki.
 Osoby cierpiące na reumatyzm również powinny sięgać regularnie po tę roślinę.
 Jeśli dokuczają skurcze mięśni,
także dobrze jest przypomnieć sobie o działaniu pierwiosnka, ponieważ ten działa rozkurczowo.

Tonik pierwiosnkowy wygładza cerę i nadaje jej świeży, promienny wygląd.

Kto ma problemy z przewodem pokarmowym, na przykład wrzody żołądka,
 powinien unikać specyfików z pierwiosnkiem lekarskim w składzie.
 Podobnie osoby z alergiami chociaż astmatycy mogą robić  inhalacje z pierwiosnkiem
 oraz kobiety ciężarne i karmiące piersią również powinny unikać tej byliny.
 Wymioty, mdłości, biegunka to niektóre objawy przedawkowania preparatów z pierwiosnkiem.
 Kolejny uboczny efekt stanowi ból brzucha.

Pierwiosnek może być przygotowywany, jako herbata lub napar,
 można spożywać trzy razy dziennie jedną filiżankę.

Wywar.
 Jedną łyżkę świeżych korzeni lub kłączy zalać jedną szklanką wody
 i podgrzewać na małym ogniu przez pół godziny.
 Następnie przestudzić i przecedzić.
Można stosować po jednej łyżeczce 3 razy dziennie przed jedzeniem.
 Taki wywar jest skutecznym środkiem przy stanach zapalnych układu oddechowego.

Napar.
 Jedną łyżkę wysuszonych kwiatów pierwiosnka zalać szklanką wrzątku,
 przykryć, i zaparzać przez 15 minut. Spożywać po przecedzeniu trzy razy dziennie.
 Napar działa, jako lek wykrztuśny, delikatnie usypiający i uspokajający.

47.Kora debu na hemoroidy i biegunkę. Nalewka, napar, nasiadówki.

Kora dębu pozyskiwana z dębu szypułkowego ma szerokie zastosowanie
 w zapobieganiu różnym dolegliwości, jak i w kosmetyce.
 Można ją zbierać samodzielnie z młodych gałązek,
jeszcze zanim pojawią się liście, a następnie suszyć w miejscu nienasłonecznionym.
 Dobrze przechowana nie traci właściwości przez około 2 lata.

Kora dębu charakteryzuje się wieloma cennymi właściwościami,
 wspomagając organizm w walce z różnymi dolegliwościami.
 Działa przeciwbakteryjnie, odkażająco,
ściągająco i przeciwzapalnie.

 Preparaty z korą dębu wykorzystywane są przy
stanach zapalnych skóry i błon śluzowych,
hemoroidach,
wysypkach,
obniżaniu poziomu cholesterolu, 
 stanach zapalnych okolic intymnych,
biegunkach,
podnoszeniu odporności i zwalczaniu infekcji wirusowych,
stanach zapalnych gardła,
nadmiernym poceniu się, zwłaszcza rąk i stóp,
oparzeniach i odmrożeniach,
 grzybicach, stanach zapalnych, krwotokach.

Kora dębu zawiera taniny, flawonoidy,
żywice, sole mineralne,
związki polifenolowe. Stosuje się ją wewnętrznie i zewnętrznie.

Istnieją także przeciwwskazania do stosowania kory dębu.
 Ostrożność należy wykazać w przypadku
uszkodzenia skóry na większej powierzchni,
niewydolności serca,
świeżych owrzodzeń,
chorób zakaźnych,
sączących się ran i wyprysków,
chorób przebiegających z gorączką,
nadciśnienia tętniczego.

Ostrożność powinny zachować także kobiety w ciąży i karmiące piersią.
Stosowanie kory dębu nie jest zalecane bez konsultacji z lekarzem.

Kora dębu może być stosowana wewnętrznie i zewnętrznie.
 Napar przygotowuje się, zalewając łyżkę kory szklanką wrzątku.
 Odstawia się ją na 10 minut do zaparzenia pod przykryciem.
 Przecedzony napar pije się w ilości 100 200 ml dziennie.

Odwar stosowany zewnętrznie na skórę i błony śluzowe przygotowuje się,
zalewając łyżkę kory dębu szklanką wody i gotując całość przez 5 minut.
Po kwadransie odwar należy przecedzić.
 Wówczas jest gotowy do użytku, ale trzeba pamiętać,
 że bez konsultacji z lekarzem nie powinno się stosować go dłużej niż 10 dni.

Kora dębu pomaga również zadbać w naturalny sposób o urodę, przede wszystkim o włosy.
 Zapobiega chorobom skóry głowy na przykład łupieżowi, reguluje pracę gruczołów łojowych,
 zapobiega przetłuszczaniu i wypadaniu. Włosy stają się miękkie, lśniące i zdrowe.
Warto jednak wiedzieć, że kora dębu jednocześnie przyciemnia włosy.

Płukankę można przygotować, gotując 2 3 łyżki kory dębu w pół litra wody przez kilka minut.
 Po wystudzeniu i przecedzeniu jest gotowa do użycia.
Płukanka zapobiegnie łupieżowi, przetłuszczaniu,
 odżywi i nawilży włosy,
nadając im miękkości i blasku.

Przede wszystkim można dodawać ją do ciepłych nasiadówek,
 gdyż zawiera wspomniane wcześniej garbiki o właściwościach przeciwbakteryjnych
 oraz ściągających. Zdecydowanie uśmierzy to dyskomfort związany z żylakami odbytu.

Jak przygotować nasiadówkę z kory dębu?

Wannę należy napełnić ok. 10 cm chłodnej wody,
wrzucić do niej niewielką ilość ekstraktu z kory dębu,
usiąść w mieszaninie z przykurczonymi nogami,
odczekać kilkanaście minut.

Rytuał ten można stosować nawet kilkukrotnie w czasie doby,
w zależności od nasilenia objawów hemoroidów.

NALEWKA DĘBOWA

Jedną część suchego lub świeżego surowca zalać trzema częściami alkoholu czterdziestoprocentowego.
Odstawiamy na minimum 7 dni, filtrujemy.
Spożywamy 1 raz dziennie po 50 ml.
 Nalewka pomaga przy niestrawności, zgadze, zaburzeniach trawienia i biegunce.


EKSTRAKT DĘBOWY

Pół Szklanki zmielonej kory zalać dwustoma mililitrami gorącym akloholem czterdziestoprocentowym,
 wytrawiać 7 dni. Przefiltrować, stosować zewnętrznie.
 Do okładów lub wsmarowywać w chore miejsca.
 Można używać do pędzlowania jamy ustnej.
 Wyciągi alkoholowe z dębu nie podrażniają błon śluzowych i nie upośledzają trawienia.


Macerat z kory dębu

Jedną Łyżkę stołową rozdrobnionej kory, zalewamy dwoma litrami ciepłej, przegotowanej wody,
 przykrywamy, odstawiamy na całą noc.
 Popijamy porcjami w ciągu dnia.
 Pomaga przy biegunkach, zatruciach, działa przeciwzapalnie,
 przeciwbakteryjnie, zapobiega odwodnieniu.

46.Czosnek niedżwiedzi. Niesamowite właściwości lecznicze Nalewka , pesto.

Liście czosnku niedźwiedziego osiągają od kilkunastu do nieco ponad 20 cm długości.
 Mają krótką łodyżkę i jajowaty kształt, ale są spiczasto zakończone.
 W sezonie można je kupić na targu, a jeśli mamy ogród, prowadzić uprawę czosnku niedźwiedziego.

W Polsce młode listki czosnku niedźwiedziego pojawiają się już na przełomie marca i kwietnia.
Czosnek niedźwiedzi wprawdzie rośnie dziko , szczególnie na terenach podgórskich,
jednak jest objęty częściową ochroną gatunkową.
A to oznacza, że nie można go zrywać bez pozwolenia regionalnego dyrektora ochrony środowiska.
Dodatkowo zbiór jest możliwy tylko na obszarze trzech województw śląskim , podkarpackim , małopolskim.

Czosnek niedźwiedzi znalazł zastosowanie w ziołolecznictwie nie tylko jako środek na wzmocnienie organizmu,
 lecz także na różne dolegliwości. Roślina ta w niczym nie przypomina tradycyjnego czosnku,
 ponieważ zamiast charakterystycznych ząbków ma zielone liście.
Jednak, podobnie jak zwykły czosnek, zawiera wiele substancji,
 dzięki którym czosnek niedźwiedzi wykazuje liczne właściwości lecznicze.
 Czosnek niedźwiedzi jest łagodny i słodkawy w smaku, pasuje do różnych potraw.

Najważniejszymi związkami zawartymi w czosnku niedźwiedzim są związki siarki.
 Dzięki nim czosnek wykazuje on właściwości przeciwnowotworowe,
 jest skuteczny w leczeniu schorzeń reumatycznych,
a także działa antybakteryjnie i przeciwwirusowo,
 pomaga uporać się z jesiennozimowymi infekcjami.
Siarka jest między innymi podstawowym składnikiem białka skóry, włosów i paznokci,
dlatego czosnek niedźwiedzi pomoże utrzymać je w dobrej kondycji.

 Poza tym ten składnik wspiera pracę układu sercowo naczyniowego,
 ponieważ obniża stężenie cholesterolu,
 zmniejsza ryzyko zakrzepów i wyrównuje poziom ciśnienia tętniczego,
 Wspomaga również trawienie i zapobiega wzdęciom,
Jest jednym z najskuteczniejszych środków stosowanych w zwalczaniu kandydozy,
Pomocny przy infekcjach, zatruciach, przeziębieniach, ma działanie przeciwbakteryjne,
Zapobiega miażdżycy,
Wzmacnia odporność,
Regeneruje florę bakteryjną przewodu pokarmowego, zwłaszcza po kuracjach antybiotykowych,
Reguluje trawienie i zapobiega nadmiernej fermentacji
jest łatwiej trawiony i łagodniejszy dla wątroby niż zwykły czosnek
Reguluje krążenie, ciśnienie krwi i cholesterol,
Pomaga usuwać pasożyty z przewodu pokarmowego,
Likwiduje zawroty głowy, szumy w uszach, duszności,
Oczyszcza oskrzela z flegmy,
Poprawia kondycję włosów .

Podczas obróbki termicznej czosnek niedźwiedzi traci część swojego smaku
oraz właściwości leczniczych, dlatego dobrze jest spożywać go na surowo.
 Stosowany jest on najczęściej na surowo jako dodatek do zapiekanek czy kanapek.
 Suszony czosnek niedźwiedzi jest częstym składnikiem mieszanek przyprawowych,
 które dodaje się do dań mięsnych, sosów, sałat.
 Jest składnikiem nadającym ciekawy smak daniom smażonym i pieczonym.
 Czasem sięga się również po cebulki czosnku niedźwiedziego,
 które można marynować lub wykorzystywać do produkcji nalewek.

Nalewka z czosnku niedźwiedziego.

Drobno pokrojone liście należy zalać czterdziestoprocentowym alkoholem
 i odstawić na 2 , 3 tygodnie, codziennie wstrząsając butelką.
 Po tym czasie nalewkę należy odcedzić i pić jedną łyżeczkę każdego dnia.
 Pomoże to uporać się z dolegliwościami związanymi z osłabieniem organizmu
lub chorobami układu krążenia.


Pesto z czosnku niedźwiedziego

Umyte i osuszone liście drobniutko kroimy.
Na suchej patelni podprażamy dowolną mieszankę.
Na przykład orzeszki piniowe, pestki słonecznika, pestki dyni, orzechy włoskie.
 Uprażone siekamy, mieszamy z czosnkiem,
dodajemy nieco oliwy i starty parmezan.
 Wszystko razem dokładnie ucieramy lub blendujemy.
 Można dodać nieco soku z cytryny.
 Podajemy z makaronem lub pieczonymi ziemniakami,można też jeść z pieczywem.
Kto co lubi.

45.jemioła przepisem na nadciśnienie, chore stawy, odmrożenia i wiele innych.

Jemioła to wyjątkowa roślina która kojarzy się przede wszystkim z bożonarodzeniowymi dekoracjami.
 Niewiele osób wie, że jemioła stosowana jest w ziołolecznictwie w celu wspomagania leczenia
 i łagodzenia objawów wielu schorzeń oraz dolegliwości zdrowotnych.

Jemioła pospolita to roślina pasożytnicza, która rośnie na różnych drzewach.
 Zwykle spotykana jest na sosnach, topolach oraz brzozach,
 jednak najsilniejszymi właściwościami leczniczymi podobno odznacza się jemioła
która rośnie na dębach.

Jemioła zaliczana jest do roślin o silnych właściwościach leczniczych,
 które wykazują zarówno owoce, jak i inne części rośliny.
 To, że jest pasożytem, który bytuje na drzewach nie czyni jej szkodliwą dla ludzi i zwierząt.
 Wręcz przeciwnie, odgrywa ona wyjątkową rolę w naturze oraz ziołolecznictwie.
 W ziołolecznictwie najczęściej wykorzystuje się liście oraz młode pędy jemioły,
 które znajdują zastosowanie także podczas produkcji naturalnych kosmetyków.

Jemioła leczy miażdżycę.
Miażdżyca to podstępna choroba, na którą zapadają coraz młodsze osoby.
 Winny temu jest siedzący tryb życia oraz stosowana dieta.
 Tradycyjnie wyciągi z jemioły stosuje się w celu łagodzenia objawów miażdżycy
takich jak zawrotów głowy, które spowodowane są postępującymi zmianami w tętnicach.

Jemioła jest dobra na serce
Właściwości jemioły sprawiają że polecana jest w profilaktyce
 i wspomaganiu leczenia schorzeń serca.
 Efektywnie poprawia krążenie krwi,
 chroni przed zawałem oraz udarem,
 a także jest wskazana w celu zmniejszenia pojawiających się pod skórą wylewów,
 które związane są między innymi z żylakami.

Jemioła wpływa na płodność.
Zgodnie z wierzeniami Japończyków owoce jemioły wykazują wpływ na kobiecą płodność.
 Tradycyjnie podawano je kobietom w wieku rozrodczym w celu szybkiego zajścia w ciążę
 oraz stosowano u kobiet, które przez dłuższy czas nie mogły doczekać się potomstwa.
W naszej kulturze nie stosuje się jemioły w celach wzmacniania płodności.

Jemioła leczy nadciśnienie tętnicze.
Jemioła stosowana jest także w celu obniżenia ciśnienia tętniczego krwi,
które często pojawia się wraz ze zmianami na tle miażdżycowym.
 Pomaga łagodzić nieprzyjemne dolegliwości, które są pierwszymi objawami nadciśnienia,
 czyli szumy uszne, uczucie gorąca na twarzy czy uczucie dudnienia i rozpierania w głowie.

Jemioła wspomaga pamięć, koncentrację oraz redukuje objawy demencji starczej.
Jemioła jest rośliną o właściwościach wspomagających pracę naszego mózgu.
 Ma to związek między innymi z jej wpływem na poprawę krążenia krwi
 i stopnia dotlenienia organizmu.
 Polecana jest zarówno dla osób młodych, u których występują problemy z koncentracją,
 jak i seniorów cierpiących na demencję,
a także inne typowe dla wieku starczego dolegliwości związane z układem krążenia
 na przykład drętwienie kończyn oraz osłabienie słuchu.

Jemioła przyśpiesza metabolizm i wpływa na pracę trzustki
Jemioła usprawnia wolny metabolizm i pozytywnie wpływa na pracę trzustki,
 stabilizując wydzielanie hormonów. Może być stosowana w celu zapobiegania cukrzycy.

Jemiołę zbiera się od grudnia do marca,
 zbierając szczyty pędów jemioły o niezdrewniałej łodydze.

Wykorzystuje się także ziele jemioły wraz z owocami,
 które zbiera się od marca do kwietnia.
Surowiec długo schnie przez co traci swe właściwości lecznicze,
 dlatego też należy go suszyć w lekko ogrzanym piekarniku w temperaturze do czterdziestu stopni.
Susz po zmieleniu należy przechowywać w światłoszczelnym opakowaniu.

 Macerat jemiołowy.
trzy łyżki świeżego lub suchego ziela zalać 200 ml wody przegotowanej o temperaturze pokojowej.
 przykryć, odstawić na 8 godzin następnie przecedzić.
Pić trzy razy dziennie po 100 ml.

 Wyciąg olejowy.
pół szklanki świeżego zmielonego ziela lub suszu zalać 100 ml oleju o temperaturze pokojowej.
 wytrawiać 14 dni w ciemnym miejscu, przefiltrować.
 Zażywać 3 razy dziennie po jednej łyżce.

Herbatka z jemioły
Czubatą łyżkę ziela jemioły zalać szklanką przegotowanej, zimnej wody.
 Odstawić do naciągnięcia na około 12 godzin, lekko podgrzać.
 Pić profilaktycznie jedną szklankę dziennie a leczniczo trzy szklanki dziennie.

Maść na odmrożenia
Świeże białe owoce jemioły rozgnieść, wymieszać ze smalcem.
 Kilka razy dziennie smarować odmrożone miejsca.
 Maść świetnie nadaje się do leczenia wszelkich zmian skórnych i odcisków.

Napar na nadciśnienie, konwulsje, histerię i delirium.
Wymieszać 2 łyżki liści jemioły, 2 łyżki kwiatostanu głogu, 1 łyżkę czosnku niedźwiedziego.
Łyżeczkę mieszanki zalać szklanką wrzątku. Zaparzać 15 minut pod przykryciem.

Sok z jemioły na chore stawy.
Do szklanki zimnej wody wrzucić łyżkę świeżych, umytych pędów i liści jemioły.
 Odstawić na dobę w chłodne miejsce.
Odsączyć pędy i liście, wycisnąć z nich sok. W moździerzu utrzeć owoce jemioły na papkę.
Połączyć owocową papkę z sokiem.
Przez 10 dni wcierać w bolące, zesztywniałe stawy lub przykładać kompresy.

44.Forsycja pospolita na alergię znakomita, leczy wątrobę i odmładza, skórę też wygładza. Nalewka, napar

Forsycje są chyba jednymi z bardziej znanych i popularnych wiosennych krzewów.
Rzadko sobie jednak zdajemy sprawę z tego, że kwiaty forsycji mają cenne właściwości.

Forsycje są bardzo popularne w naszych ogrodach gdyż nie są wymagające,
 a wczesną wiosną wyglądają wprost olśniewająco,
 kiedy obsypują się niemal w całości intensywnie żółtymi kwiatami.
 To właśnie ze względu na nie uprawiamy forsycję jako krzew ozdobny.
 Ale warto wiedzieć, że kwiaty forsycji mają właściwości zdrowotne.

Kwiaty forsycji zawierają dużo cennych substancji, między innymi rutynę,
flawonoidy,
lignany czy saponiny.
 Napary ze świeżych bądź suszonych kwiatostanów działają przeciwzapalnie,
 przeciwalergicznie,
 rozkurczowo,
obniżają poziom glukozy we krwi.
 Wyciągi z kwiatów stosuje się też w kosmetykach ponieważ opóźniają proces starzenia skóry.

Jedną z najcenniejszych substancji jaką zawierają kwiaty forsycji, jest wspomniana rutyna.
 Znamy ją dobrze z leków typu rutinoscorbin.
 Jest to naturalny związek chemiczny, występujący w roślinach.
 Poprawia on szczelność naczyń krwionośnych i działa przeciwwysiękowo.
 Ma też działanie przeciwutleniające i zapobiega powstawaniu niektórych wolnych rodników.
Dodatkowo przedłuża działanie witaminy C.

Kwiaty forsycji zawierają sporą dawkę rutyny, bo około jednego procenta
Na korzystne działanie kwiatów forsycji wpływają również inne substancje,
które w nich występują takie jak kwercetyna o działaniu przeciwalergicznym i przeciwzapalnym,
 antocyjany o dość wszechstronnych właściwościach,
 czy kwasy fenolowe, działające przeciwutleniająco.
W kwiatach forsycji występuje również witamina C.

Jeżeli chodzi natomiast o urodę
to wpływa ona korzystnie na włókna kolagenowe i elastynowe w ciele
 a jak wiadomo kolagen i elastyna odpowiadają za spoistość,
 jędrność i gładkość skóry.
 Ma to również niebagatelny wpływ na stawy i inne tkanki w organizmie.
 Jednym słowem forsycja opóźnia efekty starzenia, co jest bardzo cenną informacją.

Oprócz wymienionego działania jak się okazuje forsycja może leczyć wiele chorób w tym.
 zapalenie, marskość, stłuszczenie wątroby,
 wszelkie autoimmunologiczne przypadłości wątroby,
 gruczołów dokrewnych,
 nerek,
 łuszczycę czy endometriozę.
 Możliwe jest to za sprawą obecności syrynginy,
która znajduje się właśnie w zdrewniałych częściach rośliny czyli w gałązkach.
  Najlepsze w tym celu są wiosenne i jesienne gałązki forsycji oraz jej owoce przed otwarciem.
 Syringina posiada również właściwości przeciwnowotworowe.

Kwiaty forsycji oczywiście zbieramy tylko z krzewów,
które rosną w miejscach niezanieczyszczonych.
 Niestety forsycje dość często rosną przy drogach a tych kwiatów stanowczo nie zbierajmy.
 Najlepsze na zbiór kwiatów są suche, słoneczne dni.
 Warto też wiedzieć, że najwięcej substancji aktywnych rośliny mają przed południem,
 dlatego właśnie wtedy warto je zbierać.

Kwiaty forsycji można wykorzystać kiedy są świeże,
ale warto je też ususzyć, bo przecież występują tylko przez krótki czas.
Powinno się to robić w temperaturze pokojowej, w przewiewnym i najlepiej ciemnym pomieszczeniu.
 Jeśli nie jesteśmy w stanie zapewnić ciemności,
 to przynajmniej suszmy kwiaty z dala od promieni słonecznych.
 Również susz powinno się przechowywać bez dostępu światła.

Z kwiatów forsycji zarówno świeżych jak i suszonych, przede wszystkim robi się napar.
Kwiaty zalewa się wodą o temperaturze około 80oC i parzy przez kilka minut.
 Następnie przecedza się go i pije około jednej szklanki dziennie.
Napar z suszonej forsycji ma delikatny, lekko słodkawy smak i wyczuwalny kwiatowy aromat.
 Przypomina trochę lekko fermentowaną zieloną herbatę.
Napar z forsycji można potraktować jako wzmacniającą herbatkę, pijaną od czasu do czasu,
ale ze względu na właściwości kwiatów jest ona polecana szczególnie w okresie przeziębień.
 Można też do niej dodać cytrynę lub inne owoce bogate w witaminę C.
 W ten sposób najlepiej wykorzystamy jej wzmacniające zalety.
Można również dosłodzić ją miodem.

Aby wyciągnąć jak najwięcej rutyny i innych pożytecznych substancji,
należy kwiaty skropić spirytusem,
a następnie zalać wrzątkiem i parzyć pod przykryciem przez 40 minut.
Taki napar można wykorzystać również jako tonik do twarzy.
 Ponieważ forsycja opóźnia procesy starzenia i działa korzystnie na włókna kolagenowe,
 szczególnie warto ją stosować do cery dojrzałej.
Napar do użytku zewnętrznego można przechowywać przez kilka dni w lodówce.

Można również przygotować zdrowotną nalewkę z kwiatów forsycji
100 gram świeżych lub ususzonych kwiatów forsycji zalej półlitrem alkoholu 50 procent.
Odstaw w ciemne miejsce na dwa tygodnie.
Co kilka dni wstrząśnij
po dwóch tygodniach przefiltruj.
zażywaj dwa razy dziennie po 10 ml
oprócz picia możesz również smarować nalewką miejsca z pajączkami,
rozszerzonymi naczynkami, żylakami.

Bardzo ważne.
Kwiaty forsycji mogą zmniejszać krzepliwość krwi,
 dlatego jeśli mamy z nią problemy albo planujemy zabieg chirurgiczny,
nie sięgajmy po kwiaty forsycji.
Również jeśli zażywamy leki obniżające krzepliwość, nie przesadzajmy z forsycjowymi herbatkami.
 Naparów z forsycji nie powinny nadużywać również kobiety w ciąży
oraz karmiące gdyż działanie forsycji w tych przypadkach nie jest do końca sprawdzone.

43.Stokrotka. Mały kwiatek, wielka moc

Stokrotka pospolita to bardzo znana w Polsce roślina.
 Można ją spotkać na łąkach i trawnikach,
 także w mieście, a jej znakiem charakterystycznym są białe, niewielkie kwiatki.
 Stokrotka to niepozorna roślina i mało kto wie,
 że skrywa ona wiele zdrowotnych właściwości.
 W ramach fitoterapii wykorzystuje się ją od wieków,
 a w średniowieczu była ona poświęcana Matce Bożej.

Stokrotki to kwiaty światła.
Ich płatki rozchylają się o wschodzie słońca i zamykają o zachodzie.
 Choć wyglądają dość niepozornie,
 kryje się w nich wiele wartościowych substancji.
Stokrotki mają właściwości ściągające,
bakteriobójcze i przyspieszające gojenie.
Napar ze stokrotki można dodać do kąpieli,
 a podziała wzmacniająco na skórę oraz zlikwiduje obrzęki.
Stosowna w postaci maseczek pomaga na trądzik, siniaki i egzemę.
 W świeżo rozwiniętych kwiatach stokrotki są saponiny  triterpenowe,
 garbniki, gorycze, flawonoidy,
olejek lotny, śluzy,
także kwasy organiczne i antocyjany.
Młode listki stokrotki to przede wszystkim bogactwo witaminy C,
potasu, wapnia, fosforu, magnezu i żelaza.
 Warto zebrać nieco tych delikatnych roślinek
i wykorzystywać je zarówno do leczenia różnych dolegliwości, jak i do pielęgnacji urody.

Stokrotki wspomagają pracę wątroby i nerek,
zmniejszają problemy trawienne
jak i również pomagają na kaszel i przeziębienie.
Jakby tego było mało to jeszcze łagodzą podrażnienia skóry,
likwidują obrzęki i siniaki,
rozjaśniają piegi.


Przepis na balsam dla skóry ze stokrotek

Świeże, zdrowe kwiaty stokrotek ułóż w słoiku i zalej dobrym olejem lub oliwą.
 Zamknięty słój odstaw w ciepłe, ale nie nasłonecznione miejsce na dwa tygodnie.
 Co jakiś czas potrząśnij nim i pilnuj, by kwiaty były w całości zanurzone w oleju.
 Zlej olej, lekko przy tym odciskając kwiaty,
 przechowuj zamknięty w ciemnej butelce.
 Stosuj do maseczek, kompresów czy po prostu do przecierania skóry,
 aby złagodzić jej podrażnienia,
 rozjaśnić przebarwienia czy poprawić stan naczynek krwionośnych.


Kąpiel z dodatkiem stokrotki pospolitej

Kwiatów stokrotki należy wymieszać z babką lancetowatą,
 szałwią,
 krwawnikiem,
kwiatami nagietka. Wszystkie surowce po 20 g.
Wlać 2 litry wody a całość należy podgrzewać pod przykryciem na małym ogniu przez 2 minuty.
 Tak przygotowany odwar należy następnie przecedzić
 i przelać do wanny napełnionej wodą do 38 stopni Celciusza.
 Taka kąpiel powinna trwać nie dłużej niż 20 minut.


Napar ze stokrotki pospolitej

2 łyżki kwiatów lub ziela należy zalać jedną szklanką wrzątku,
 parzyć pod przykryciem przez 20 minut, a następnie przecedzić.
 Zaleca się, by tak przygotowany napar pić 3-4 razy dziennie po 150-200 ml.
 W przypadku dzieci należy podawać 100 ml 3 razy dziennie,
 a niemowlętom 1-2 łyżeczki 3-4 razy na dobę.

Tak przygotowany napar nie tylko wpływa na ciśnienie krwi,
 ale może również regulować przemianę materii,
działać moczopędnie i odtruwająco,
a nawet regulować cykl miesiączkowy oraz wypróżnienia.


Syrop z kwiatów stokrotki pospolitej

Pół kilograma kwiatów należy wyłożyć na papierze i odczekać,
 aż wszystkie owady opuszczą kwiatostany.
 Następnie kwiaty przenosimy do pojemnika i zalewamy litrem wody,
 dodajemy też wyparzoną, pokrojoną w plastry cytrynę bez pestek.
 Odstawiamy mieszankę na 5 godzin,
 a po upływie tego czasu gotujemy przez 30 minut na wolnym ogniu pod przykryciem.
 Tak uzyskany wywar należy odcedzić przez gazę, a następnie do płynu dodać 750 g cukru.
 Kolejny krok to gotowanie całości do uzyskania konsystencji syropu.
A cały proces może potrwać kilka godzin.
 Gotowy, gorący syrop trzeba przelać do małych słoiczków,
 zakręcić i odwrócić do góry dnem.

Taki syrop przygotowany można wykorzystywać przy kaszlu i przeziębieniu
Powinno się go zażywać 3 razy dziennie, po jednej łyżce.
 Po otwarciu słoiczka należy go przechowywać w lodówce.


Zioła regulujące przemianę materii

Należy razem wymieszać 50 g kwiatów stokrotki i kwiatów tarniny oraz po 25 g morszczynu,
 naowocni fasoli,
korzenia mniszka,
ziela piołunu,
ziela skrzypu i kwiatów rumianku.
Do termosu trzeba wsypać półtora łyżki ziół i zalać dwiema szklankami wrzącej wody.
Następnie trzeba go zakręcić i zostawić na 1 godzinę.

Tak przygotowane zioła pije się porcjami w ciągu dnia po jedzeniu w otyłości,
 zaparciach atonicznych oraz przewlekłym nieżycie jelit.


Macerat stokrotkowy

Garść stokrotek zalewa się oliwą z oliwek,
lub olejem słonecznikowym albo winogronowym i odstawia w słoneczne miejsce na 6 tygodni.

Dzięki temu składniki aktywne ze stokrotki przejdą do oleju.
Po upływie czasu odcedzamy.
Olej stokrotkowy można bezpośrednio rozprowadzać na stłuczenia.


Miód ze stokrotką

Mieszamy w słoiku 500 gram płynnego miodu ze sporą garścią stokrotek.
 Słoik zamykamy i odstawiamy na 4 tygodnie w ciepłe i jasne miejsce.
 Po tym czasie miód jest gotowy, a spożywamy go 3 razy dziennie po sporej łyżce, wraz z kwiatkami.
 Ta mieszanka wzmacnia system immunologiczny, uspokaja kaszel i zwalcza przeziębienia.


Nalewka ze stokrotki

W słoju umieszczamy 300 gram stokrotki, wlewamy 25 ml soku z cytryny,
 mieszamy drewnianą łyżką, a następnie zalewamy 500 ml wódki.
 Alkohol powinien przykryć zioło.
 Słój odstawiamy na miesiąc w ciepłe miejsce, co jakiś czas nim potrząsając.
 Po tym czasie nalewkę filtrujemy,
wyciskamy przez gazę i przelewamy do butelek,
 najlepiej ciemnych oraz przechowujemy w chłodnym i ciemnym miejscu.
 Nalewkę przyjmujemy 3 razy dziennie po łyżce w przypadku kamieni i piasku w nerkach
oraz przy reumatyzmie, artretyzmie,
 przy dolegliwościach wątroby, nerek i pęcherza moczowego.
 Nalewkę możemy również stosować zewnętrznie do smarowania w dnie moczanowej,
 gośćcu stawowym i bólach mięśni.

42.Jak unikać kleszczy, czym jest borelioza i przepis na ekstrakt zwalczający bakterie

Bóle głowy, wysoka gorączka oraz trwałe upośledzenie sprawności,
 to tylko niektóre z nieprzyjemnych konsekwencji pokłucia kleszcza.
 Pomimo faktu, że pokłucie kleszcza zwykle jest całkowicie bezbolesne,
a sprawca wyjątkowo mały, pokłucie może nieść za sobą spore konsekwencje.

Kleszcze przenoszą wirusy,
 które mogą prowadzić do poważnych dolegliwości jak KZM,
 a także bakterie powodujące boreliozę.
 Współczesne zdobycze medycyny są tylko częściowo skuteczne przeciwko obu tym chorobom.
 W przypadku KZM leczenie nie ma żadnego zastosowania po wystąpieniu choroby,
 ale dostępne są skuteczne szczepionki, aby temu zapobiec.
 W przypadku boreliozy jest odwrotnie.
 Chorobę można skutecznie leczyć antybiotykami,
ale obecnie w Polsce nie ma zatwierdzonej szczepionki.

Jeśli chcesz się zabezpieczyć,
 powinieneś unikać pokłucia przez kleszcza tam, gdzie to możliwe
lub zastosować się do kilku wskazówek.

Noś ubrania z długimi rękawami i nogawkami, niwelując wszelkie miejsca,
 w które mogą wejść kleszcze. Możesz na przykład włożyć nogawki do skarpetek.
Kleszcze wspinają się nie wyżej niż na wysokość półtora metra,
więc wolą przylgnąć do nogawek spodni. Kalosze są również dobrym zabezpieczeniem.

Obejrzyj całe ciało w poszukiwaniu kleszczy po pobycie na łonie natury.
 Kleszcze są wyjątkowo małe i spędzają czas na przemieszczaniu się po ciele i ubraniu,
 zanim znajdą odpowiednie miejsce do ukłucia i zaczną ssać krew.
 Wolą ciepłe i cienkie miejsca na skórze.
 Z tego powodu należy zwrócić szczególną uwagę na zagłębienie pod kolanem,
 wokół brzucha i piersi, a także w pachwinie.
 U dzieci należy dokładnie sprawdzić głowę, linię włosów i szyję.

Nakładaj na skórę środek odstraszający insekty.
 Nie tylko utrzymuje uciążliwe komary z daleka,
ale w pewnym stopniu również odstrasza kleszcze.

Kleszcze łatwiej zauważyć na jasnych ubraniach.
Jeśli zauważysz je wcześniej, możesz zdążyć je usunąć przed pokłuciem.

Unikaj przebywania w wysokiej trawie lub zaroślach,
 jak tylko się da. Kleszcze czują się szczególnie dobrze w leśnym listowiu,
ponieważ temperatury są tam umiarkowane nawet w zimie,
 a wilgotność jest wysoka.
 Długie źdźbła trawy na niekoszonych łąkach,
 przy ścieżkach i na brzegach rzek oraz lasy,
 są chętnie wykorzystywane przez kleszcze do poszukiwania potencjalnego żywiciela.

Ale mimo wszelkich środków ostrożności,
nigdy nie jesteśmy w stu procentach pewni, że unikniemy pokłucia przez kleszcze.

Ale jeśli już dotknie nas to nieszczęście ,
warto zainteresować się roślinką z rodziny astrowatych o nazwie Stewia.
Stewia to słodzik ok. 300 razy słodszy od cukru, który dodatkowo nie ma kalorii.
 W związku z tym cieszy się ogromną popularnością,
 tym bardziej, że zapotrzebowanie na niskokaloryczne produkty wciąż wzrasta.

Świeże liście stewii mogą być dodatkiem do sałatek.
Z kolei suszonymi, sproszkowanymi liśćmi można posłodzić herbatę lub kawę.
Stewia może być również składnikiem przetworów owocowych czy soków.
Ale nie jest najlepszym dodatkiem do ciast.
Nie zachowuje się bowiem jak cukier i zmienia się w karmel,
 nie dodaje kruchości ciastkom, nie jest pożywką dla drożdży.

Lecz nie to jest naistotniejsze.
Jak pokazują ostatnie badania przeprowadzone przez naukowców z University of New Haven,
 istnieją pewne uzasadnione dowody wskazujące na korzystny efekt,
 jaki stewia może mieć w walce z patogenem odpowiedzialnym za boreliozę,
 zwaną również chorobą z Lyme.

Borelioza to ukryta infekcja której jej objawy często naśladują inne dolegliwości,
 takie jak, choroby tarczycy,
 toczeń rumieniowaty,uogólnione zaburzenia lękowe,
 zaburzenia paniczne,depresję, zespół przewlekłego zmęczenia,
reumatoidalne zapalenie stawów i fibromialgię.

Gdy lekarz podejrzewa u pecjenta obecność boreliozy,
 wykonywany jest specjalny test o nazwie ELISA.
 Niestety, niektóre badania wskazują,
że test ten nie wykrywa nawet ok. pięćdziesięciu procent przypadków boreliozy.

Większość ludzi nie jest w stanie przypomnieć sobie chwili ukąszenia przez kleszcza.
 Jednak nawet w przypadku prawidłowego rozpoznania choroby,
skuteczne leczenie boreliozy również jest wielkim wyzwaniem.
 Według International Lyme and Associated Diseases Society,
 krótki cykl podawania antybiotyków nie wystarczy, żeby skutecznie wyleczyć zakażenie.
Począwszy od trudności w rozpoznaniu choroby,
poprzez różnorodność objawów wywoływanych przez krętki aż po nietypowość samych bakterii,
 które charakteryzują się wyjątkowo długim czasem podziału
 oraz bytowaniem w organizmie ludzkim w różnych stadiach rozwojowych
walka z boreliozą jest niezwykle trudna.

Czy stewia rzeczywiście zabija boreliozę?

Objawy boreliozy zwykle nie ustępują po zastosowaniu standardowego,
cztero tygodniowego leczenia z użyciem doksycykliny lub amoksycyliny.
 Badacze odkryli, że skuteczny może się tu okazać wyciąg z liści stewii.

Zespół odkrył, że wystawienie burgdorferi na działanie wyciągu z liści stewii,
 ujarzmiło chorobę w różnych jej postaciach.
Chodzi o ciekły słodzik ze stewii, który jest około 200 razy słodszy niż cukier.
Jak wiadomo, borelioza jest bardzo złożonym patogenem i obejmuje wiele różnych form.

Ale można spróbować kuracji wg poniższego przepisu.
Do uzyskania ekstraktu potrzebne nam będzie.
litrowy słoik, świeże liście stewii,mały garnek,
pół litra spirytusu,cieńkie płótno.

Wkładamy liście do słoika, zalewamy alkoholem tak by przykryć stewię i zakręcamy.
Umieszczamy słoik w chłodnym , zacienionym miejscu na 36 godzin
potrząsając nim od czasu do czasu.
Odcedzamy i płynną substancję i gotujemy na wolnym ogniu około 30 minut,
nie dopuszczając do wrzenia i często mieszając.
Tak przygotowany ekstrakt można przechowywać do trzech miesięcy  w lodówce.

41.Pączki sosny – aromatyczne domowe lekarstwo

 

Sosna ze względu na bogactwo związków leczniczych
jest prawie w całości wykorzystywana w ziołolecznictwie.
Zbieramy igliwie, młode pędy, korę i żywicę,
lecz najbardziej cenioną i popularną częścią tej rośliny są wiosenne pączki.

Pączki sosny najlepiej zbierać pod koniec zimy i wiosną,
 z początkiem sezonu pączki są niewielkie i mają około jednego centymetra długości,
co oznacza że w czasie ich zbierania trzeba wykazać się sporą cierpliwością.
Jednak już w kwietniu pączki są większe więc w tym samym czasie można zebrać większą ilość.
 Najcenniejszym surowcem są pączki zbierane z szczytów młodych drzewek,
 powinno się je zbierać z drzew przeznaczonych do wycinki.
 Świeże pączki suszymy w temperaturze pokojowej,
 w miejscu suchym i przewiewnym.
 Takie są dobre do sporządzania naparu lub wykorzystujemy do przygotowania syropu lub nalewki.

Sosna zwyczajna jest rośliną o niezwykle bogatym składzie chemicznym,
  związki które wytwarza wykazują zbawienny wpływ na nasze zdrowie.

    Olejki eteryczne, którym sosna zawdzięcza swój niezwykły zapach to
pinen,
limonen,
borneol które wpływają pozytywnie na odporność i łagodzą objawy przeziębienia.
Kwasy żywiczne,
Garbniki działające przeciwzapalnie na błony śluzowe i hamują drobne krwawienia,
Witamina C, Przeciwutleniacze,
Gorycze zwiększające wydzielanie soków żołądkowych,
Sole mineralne, Cukry.

Z powodu tych cennych substancji, sosna znajduje wiele leczniczych zastosowań.

Choroby górnych dróg oddechowych takich jak przeziębienie,
zapalenie oskrzeli, kaszel.
W bólach reumatycznych neurologicznych ze względu na działanie rozgrzewające.
W czasie grypy ze względu na działanie przeciwgorączkowe i napotne.
W obniżonej odporności ze względu na działanie wzmacniające.
W czasie odchudzania ze względu na właściwości oczyszczające i moczopędne.
W chorobach dróg żółciowych ze względu na działanie żółciopędne i rozkurczowe.

 Syrop z miodem.
50 świeżych pączków zalewamy litrem wody,
 następnie gotujemy 20 minut na małym ogniu,
dodajemy pół litra miodu i lekko podgrzewamy nie dopuszczając do wrzenia przez 10 minut,
 odstawiamy do ostudzenia i przecedzamy.
Przechowujemy w butelkach lub słoikach z ciemnego szkła.
 Syrop stosujemy w czasie infekcji
lub regularnie w celu zapobiegania chorobom i wzmocnienia odporności.

Syrop.
Do jego przygotowania potrzebne będą pączki świeże.
 Gęsty, słodki lek działa wykrztuśnie i bakteriobójczo,
udrażnia drogi oddechowe, ułatwiając oddychanie.
 Witamina C wspomoże także układ odpornościowy.
 Aby wykonać syrop zasyp świeże, rozdrobnione pączki cukrem najlepiej warstwami.
 Po dwóch trzech tygodniach odcedź syrop i przechowuj go w ciemnej butelce.

Napar lub odwar z suszonych pączków.
Jego zaletą jest to,
że można go stosować cały rok ze względu na dostępność suszonego surowca.
Pół łyżki suszonych,
 rozdrobnionych pączków zalewamy wrzątkiem,
 parzymy 10 minut pod przykryciem.

Odwar sporządzamy zalewając taką samą ilość pączków gorącą wodą,
 następnie gotujemy pod przykryciem dwie minuty i odstawiamy do ostygnięcia.
 Napar i odwar są polecane w czasie przeziębienia lub grypy
 a także dla osób stosujących regularnie pączki sosny w celu oczyszczenia organizmu
 i wzmocnienia odporności.

Nalewka.
Jedną szklankę pączków świeżych lub suchych zalewamy 500 ml alkoholu,
 pozostawiamy przez 7 dni do maceracji po tym czasie odcedzamy.
 Nalewkę stosuje się w czasie infekcji górnych dróg oddechowych.
 Pół łyżki kilka razy dziennie.

40.Wierzba dobra na bóle mięśniowe i grypę

To niezwykłe drzewo z pogranicza współczesnej medycyny,
 świata czartów i bagiennych rusałek.
Od wieków wywar z kory wierzby białej stosuje się w chorobach reumatycznych i gorączce.
 Dziś zwykle zastępuje ją między innymi aspiryna.

W Polsce rośnie wiele gatunków wierzb, także biała zwana popularnie płaczącą,
srebrną czy pospolitą,
iwa,
 krucha,
mandżurska,
ostrolistna,
purpurowa i szara.
 Właściwości lecznicze ma wierzba biała.
 Wszystkim wierzbom zaś przypisuje się właściwości magiczne.

Wywar z kory wierzby od wieków stosowano w chorobach,
 w których dziś podaje się leki z kwasem salicylowym.
 Bo łagodzi ból i pomaga w gorączce.
 To także środek zapobiegający poceniu stóp mocząc nogi w wywarze,
 na bezsenność czy nerwobóle.

Wierzba rosnąca przy domu miała chronić przed wszelakim złem.
 Uderzenie wierzbową witką było zaś uniwersalnym środkiem na wszystko,
 od przeziębienia po złe zachowanie dzieci.
 Bazie zwane kotkami z poświęconych palm wielkanocnych dawano do połknięcia dzieciom,
 aby nie bolało ich gardło i były zdrowe.

Kwiat wierzby pij a stłumisz zbytnie ognie ciała któraś się Dusza Bogu na czystość oddała.

Korę wierzby zbiera się wiosną, zanim rozwiną się liście i kwiaty,
 które tworzą takzwane kotki pojawiające się jednocześnie z liśćmi.
 Do okorowania wybierać należy dwu, trzyletnie gałęzie ze ściętych drzew.
 Najpierw nacina się korę wokół gałęzi co 20 cm,
 następnie wzdłuż i podważając ją nożem, zdejmuje z drewna.
 Dobrze zebrana i wysuszona kora wierzby powinna zachować z zewnątrz barwę szarozieloną,
 a od wewnątrz jasnobrunatną, mieć nie więcej niż 3 mm grubości i łatwo się łamać.


Odwar z kory wierzby.

jedną łyżkę kory zalej szklanką wody,
 zagotuj i pod przykryciem trzymaj przez 5 minut na małym ogniu.
 Odstaw na 15 minut, przecedź.
Pij po jedną trzecią szklanki 3 razy dziennie podczas grypy
 i przeziębienia jako środek zwalczający gorączkę, katar, ból mięśni.
 Pomoże również w dolegliwościach reumatycznych i nerwobólach,
 nieżycie żołądka i zapaleniu śluzówki przewodu pokarmowego.
 Odwar można też stosować do okładów na ropiejące rany.

39.Maść z żywicy sosnowej łagodzi oparzenia,rany i choroby skórne

Gdy gałąź sosny sie złamie lub drzewo zostanie uszkodzone to zaczyna z niego wyciekać żywica.
Jest to naturalny opatrunek dla drzewa.
 Żywica jest bardzo wartościową substancją
i ma wiele zastosowań między innymi jako klej,
 impregnat to obuwia lub łodzi,
dodatek zapachowy do świec,
 rozpałka.


Natomiast do głównych leczniczych właściwości żywicy sosnowej
 należą własności antyseptyczne i antybakteryjne.
Żywica sosnowa zawiera olejki eteryczne,
 witaminę C,
garbniki,
 kwasy fenolowe,
flawonoidy.

Żywica sosnowa od dawna wykorzystywany była do leczenia wrzodów i oparzeń.
 Żywicę mieszano z tłuszczem zwierzęcym i woskiem pszczelim przygotowując z niej maść,
 która doskonale nadaje się do leczenia nie tylko oparzeń
 ale trudno gojących się ran.

Na drobne skaleczenia można nałożyć trochę samej żywicy,
 która nie tylko zabezpieczy ranę przed infekcjami
 ale także zadziała jak klej i zatamuje niewielkie krwawienie.
 Żywica z sosny jest naturalnym środkiem antyseptycznym i dezynfekującym,
 ma również właściwości przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze.
 Sprawia to,  że może być stosowana bezpośrednio na rany lub owrzodzenia.

Maść z żywicy można stosować na ukąszenia owadów,
 stany zapalne skóry,
 przeziębienia oraz na bolące mięśnie i stawy.
Z żywicy można także zrobić nalewkę.

Wystarczy podgrzać wszystkie składniki w kąpieli wodnej
aż do całkowitego roztopienia się wosku i żywicy.
Dokładnie wymieszać i przelać do słoiczka.
Poczekać do zastygnięcia.

Jak pozyskać żywicę ?
Należy szukać zranionych drzew,
 połamanych gałęzi,
ponieważ na nich znajdziesz najwięcej tej cennej substancji.
 Żywicę zbieramy nożykiem lub łopatką bezpośrednio do słoika.
Im żywica jest świeższa,
 tym będzie bardziej lepka,
 ale o każdej twardości ma cudowne właściwości.
 Lepka oczywiście będzie się o wiele lepiej rozpuszczać.


Przepis na macerat.

Kawałki żywicy wrzucamy do słoika i zalewamy oliwą z oliwek.
 Możesz użyć ulubionego oleju. Na przykład słonecznikowego.
 Najlepiej trzymać miksturę w ciepłym miejscu,
 aby składniki dobrze się łączyły.
 Słoikiem należy codziennie potrząsać,
 aby żywica mogła się dobrze rozpuścić a olej zaabsorbować jej lecznicze właściwości.
Po kilku tygodniach macerat będzie gotowy,
teraz trzeba przecedzić miksturę przez gęste sitko,
 by pozbyć się zanieczyszczeń.
 Macerat jest gotowy do użycia.

 Można go dodawać do gotowych kosmetyków,
 smarować oparzenia,
 stłuczenia,
drobne rany,
obtarcia,
wysypki i suche łokcie.

Przepis na maść żywiczną.

20g żywicy
100g oliwy z oliwek
20g wosku pszczelego

lub

20g żywicy
100g smalcu
10g wosku pszczelego

Maść skutecznie łagodzi oparzenia,
 rany i choroby skórne.
 Sprawdza się także w przypadku bólów reumatycznych,
 mięśniowych i przy przeziębieniach.
 Kosmetyk nakładamy na chore miejsce i delikatnie wmasowujemy w skórę.

Skóra po użyciu preparatów z żywicą staje się miękka i delikatna w dotyku.