09.Mniszek lekarski ( mlecz ) cz.2 - herbata

Związki zawarte w korzeniu i liściach rośliny wspomagają pracę wątroby,

 wykazują właściwości przeciwcukrzycowe, moczopędne, a nawet przeciwnowotworowe.

Ze wszystkich elementów rośliny mniszka lekarskiego,

korzeń zasługuje na największą uwagę.

 Zbiorów dokonuje się jesienią, a następnie korzenie poddaje się suszeniu.

 Uzyskany w ten sposób surowiec może zostać wykorzystany w celach leczniczych.

 Zawarte w korzeniu garbniki, inulina, magnez, potas, flawonoidy czy krzem

 działają korzystnie na procesy trawienne, 

a w tym prawidłowe funkcjonowanie pęcherzyka żółciowego.

Pospolita roślina rosnąca dziko w naszych ogrodach lub na łąkach ,

często traktowana jak zwykły chwast 

posiada szereg zdrowotnych właściwości.

 Wyciąg z korzenia mniszka lekarskiego 

reguluje funkcjonowanie wątroby zwiększając ilość wydzielanej żółci.

 Z tego też powodu napary z korzenia zalecane są osobom z problemami trawiennymi.

 Dodatkowo związki zawarte w roślinie ułatwiają przepływ żółci z pęcherzyka

 do obszaru dwunastnicy przeciwdziałając zastojom.

 Wskazaniem do stosowania mniszka lekarskiego mogą być

 schorzenia dróg żółciowych oraz kamica żółciowa.

 Roślina jest też pomocna w walce z problemami trawiennymi, 

na przykład po przebyciu wirusowego zapalenia wątroby.

 Stosowanie odwaru z korzenia we wczesnym stadium cukrzycy

 obniża poziom glukozy we krwi,

 dlatego wskazuje się też na jego działanie przeciwcukrzycowe.

 Inulina zawarta w korzeniu mniszka, 

pozytywnie wpływa na stabilizację węglowodanową 

poprzez spowolnienie wchłaniania cukrów prostych z układu pokarmowego.

Przygotowana w domu herbata działa oczyszczająco 

i wspomaga gospodarkę wodną organizmu.

 Mniszek jest zalecany podczas kilkudniowego detoksu,

 a dawniej ze względu na właściwości oczyszczające nazywano go balsamem wątroby.

Eksperci do spraw żywienia uważają picie naparów 

z korzenia mniszka lekarskiego za dość bezpieczne.

 W niektórych przypadkach, powodować on może niestrawność i biegunkę.

 Nie mniej jednak, herbata z mlecza jest skutecznym sposobem na detoksykację i likwidację wzdęć. 

Jeżeli zażywasz jakiekolwiek leki, 

skonsultuj możliwość picia naparów z mniszka z lekarzem.

 Napój ten może wchodzić w niepożądane reakcje z litem,

 antybiotykami i lekami stosowanymi na wątrobę.

Herbata z byliny.

Do przygotowania odwaru z korzenia potrzebne są około dwie łyżki zioła,

 które zalewamy pół litra wody, 

a następnie gotujemy około 15 minut. 

Uzyskany napój odstawiamy na następne 15 minut,

  po przecedzeniu, odwar jest gotowy do spożycia.

 Zaleca się spożywanie odwaru dwa do trzech razy dziennie przed posiłkiem,

 należy zachować umiar i nie przekraczać zalecanych porcji.

 Tak przygotowany napój wykazuje właściwości żółciopędne, 

reguluje procesy trawienne,

 a także działa moczopędnie i przeciwzapalnie.

08. Mniszek lekarski ( mlecz ) cz.1 - syrop

Mniszek lekarski, potocznie nazywany mleczem , ma mnóstwo zastosowań ,

 nie tylko w ziołolecznictwie, ale także i w kuchni.

Roślina bardzo korzystnie wpływa na nasze samopoczucie i ogólny stan zdrowia.

Można przyrządzić z niej herbatkę, wino, syrop. 

Z liści mniszka można ugotować zupę, doprawić twarożek, albo zrobić sałatkę z ich dodatkiem. 

Kwiaty mniszka bogate są w witaminy A i C oraz przeciwutleniacze.

 Dzięki temu uszczelniają naczynia włosowate, wzmacniając naszą odporność, 

a także wspomagają wzrok i poprawiają wygląd skóry.

 Również, wzmagają czynności wątroby, co przyśpiesza trawienie.

 Pozwalają więc zadbać o sylwetkę i wzmocnić organizm przed nadchodzącą wiosną.

 Do kwiatów warto dodać też liście mniszka. 

Umożliwiają one usuwanie nadmiaru jonów sodu i potasu z organizmu oraz oczyszczają krew z toksyn.

 Dzięki nim pozbędziemy się nadmiaru wody z organizmu, obrzęków i nadciśnienia,

 a także unikniemy apatii i wielu innych, nieprzyjemnych dolegliwości.

Kwiaty mniszka polecane są szczególnie kobietom. 

Zawarte w nich składniki odżywcze i minerały nadają skórze piękny, zdrowy wygląd.

 Dodatkowo regulują poziom hormonów żeńskich,

 przez co zapobiegają kobiecym dolegliwościom oraz łagodzą ich objawy.

Syrop z mniszka lekarskiego jest pozyskiwany z kwiatów, korzeni  i łodyg.

 Jego kolor, konsystencja i smak przypominają miód,

 dlatego znany jest też jako miód z mniszka.

Syrop z mlecza zawiera:

garbniki które mają działanie przeciw zapalne, przeciw świądowe i znieczulające skórę.

 Mają także właściwości bakteriobójcze, dzięki czemu zwalczają stany zapalne błon śluzowych

witaminy A,  C i  D , są konieczne między innymi do właściwego funkcjonowania układu odpornościowego i kostnego

witaminy z grupy B korzystnie wpływające na układ nerwowy i wspomagające pracę wątroby w usuwaniu toksyn z organizmu.

minerały: potas, magnez, krzem, żelazo - wspomagają pracę układu mózgu, układu pokarmowego i odpornościowego.

błonnik, który obniża poziom cukru we krwi, pomaga budować korzystną florę bakteryjną w jelitach, wzmacnia  odporność.

flawonoidy to cenne antyoksydanty,  które opóźniają starzenie i zmniejszają ryzyko  chorób serca 

asparagina,  aminokwas pobudzający procesy myślowe.

kwas chlorogenowy hamujący wchłanianie cukrów i poprawiający przemianę materii.

 Ma właściwości immunostymulujące, przeciw gorączkowe i przeciw reumatyczne.

kwas krzemowy poprawiający wygląd skóry: łagodzi wszelkie podrażnienia, wypryski i rany.

triterpeny które są naturalnym środkiem przeciwbólowym, przeciw wirusowym i przeciw grzybiczym.

 Pomagają obniżyć cholesterol

Przepis na syrop z mniszka lekarskiego

potrzebujemy:

litrowy słój kwiatów mlecza

dwie cytryny

litr wody

kilogram cukru

dobrze by było zamienić biały cukier na trzcinowy lub glukozę czy fruktozę .

kwiaty rośliny zalej w garnku zimną wodą i gotuj na małym ogniu około piętnaście minut.

 Odstaw na dobę w chłodne i ciemne miejsce.

 Następnie przecedź wywar i dodaj do niego sok z cytryn oraz cukier.

 Gotuj na małym ogniu około dwie godziny , od czasu do czasu mieszając, aż uzyska konsystencję płynnego miodu. 

Przelej do szklanych butelek lub słoiczków.

 Domowy syrop z mleczu zachowuje swoje cenne właściwości  przez kilka miesięcy.

Dawkowanie.

Najlepiej stosować dwie do trzech łyżeczek dziennie.

 Syropem można np. posłodzić herbatę.

Ważne! Przeciw wskazaniem do stosowania mniszka jest przyjmowanie leków przeciwzakrzepowych,

 ponieważ może osłabiać ich działanie. 

Ostrożność zalecana jest też chorującym na wrzody żołądka i nadkwasotę.

  Ze względu na dużą zawartość cukru, nie powinni go stosować cukrzycy.

Na zdrowie

07. pokrzywa cz.3- Na włosy i stopy.

Pokrzywa działa oczyszczająco (oczyszcza organizm z toksyn i kwasu moczowego),

 moczopędnie i odtruwająco, wzmacnia układ odpornościowy,

 ma działanie antybakteryjne i antywirusowe.

 Łagodzi schorzenia skórne oraz stany zapalne stawów.

 Pomaga zwalczać katar sienny.

 Ze względu na dużą zawartość żelaza, 

przyczynia się do wzrostu liczby czerwonych krwinek czyli przeciwdziała niedokrwistości i anemii,

 a dzięki działaniu ściągającemu hamuje krwawienia.

 Wpływa na emisję enzymów z trzustki, przez co obniża poziom cukru we krwi. 

Działa przeciwłojotokowo, poprawia stan cery, paznokci i włosów.

 Wspomaga trawienie przez pobudzenie żołądka do wydzielania soków trawiennych.

 Korzeń pokrzywy hamuje rozrost tkanek prostaty, ma też działanie przeciwgrzybicze.

Do najczęściej występujących w Polsce z pokrzyw zaliczamy:

Pokrzywę zwyczajną często uważaną za chwast. 

Rośnie na terenach nizinnych i w górach. 

Ma właściwości lecznicze w postaci surowej, jak i naparów z suszonych listków. 

Suszyć można liście, łodygi i korzenie.

oraz

Pokrzywę żegawkę , która występuje w całej Polsce. 

Osiąga wysokość od 20 do 50 cm. 

Jej łodyga pokryta jest krótkimi szczecinkami i dłuższymi włoskami parzącymi,

 i łodygi nie stają sie grube, a liście nie osiągają dużych rozmiarów. 

Posiada właściwości lecznicze podobne do pokrzywy zwyczajnej.

Pokrzywa na włosy

Do przygotowania naparu będziemy potrzebować około dziesięciu pełnych garści świeżych lub suszonych pokrzyw,

 które następnie zalewamy wodą w garnku około pięciolitrowym.

 Podgrzewamy całość na wolnym ogniu, aż do momentu zagotowania.

 Następnie odstawiamy na pięć minut by roztwór naciągnął.

 Jeśli chcemy sporządzić wywar z korzeni, powinniśmy wziąć cztery garście korzeni z pokrzywy i zalać zimną wodą,

 a następnie zostawić na całą noc.

 Na drugi dzień podgrzewamy, aż do zagotowania i odstawiamy na około dziesięć minut. 

Myjąc głowę pokrzywą powinniśmy unikać mieszania wywaru z kosmetykami. Najlepiej używać do mycia szarego mydła.

Kąpiel stóp przygotowujemy następująco: 

Świeże liście z łodygami oraz ich umyte korzenie w ilości dwóch , trzech garści wsypujemy no naczynia,

 a następnie zalewamy pięcioma litrami wody.

 Następnego dnia podgrzewamy, aż do zagotowania. 

Do moczenia stóp używamy możliwie najgorętszego wywaru. 

Kąpiel w pokrzywie powinna trwać około pół godziny.

Do moczenia stóp używamy możliwie najgorętszego wywaru. 

Kąpiel w pokrzywie powinna trwać około pół godziny.

06 pokrzywa cz 2 Sok z pokrzywy

Skład pokrzywy może przynieść wiele dobrego dla naszego organizmu. 

Przede wszystkim możemy szybko uzupełnić niedobór żelaza,

 ponad to wzmacnia odporność.

 Podczas choroby dodaje nam nowej energii, która przywróci nam sprawność,

 dzięki czemu szybciej poczujemy się zdrowi. 

Co potrafi zrobić ta roślina? 

Wykazano, iż wspomaga walkę z nowotworami, oczyszcza organizm z nadmiaru cholesterolu, 

a także wzmacnia nerki oraz oczyszcza krew.

Osoby, które cierpią na brak apetytu, 

wypijając sok z pokrzywy w naturalny sposób zmieniają swój stan.

 Pozytywnie wpływa on również na pracę wątroby, trzustki oraz śledziony.

Sok ten nie tylko poprawia nasze zdrowia, ale również urodę. 

Dzięki regularnemu spożywaniu możemy nabyć ładniejszą cerę,

 a także wzmocnimy paznokcie i włosy. 

Poprawia prawidłowe natłuszczenie skóry, 

niweluje również trądzik oraz wypryski. 

Nie możemy zapomnieć , że sok ten potrafi zwalczyć łupież, 

dlatego też często pokrzywa dodawana jest do preparatów przeciwłupieżowych.

Pokrzywy zawierają między innymi..

 magnez ,fosfor, wapń, siarkę, żelazo, potas, jod, krzem,

sód, witaminy A, K, B2, C, B5

związki aminowe i garbnikowe,

kwasy organiczne takie jak  mrówkowy, glikolowy, glicerolowy,

olejki eteryczne, sole mineralne, chlorofil, serotonina,

histamina, acetylocholina, karotenoidy,

fitosterole, flawonoidy.

Do przygotowania soku z pokrzywy można wykorzystać nie tylko same liście tej rośliny,

 ale także ziele pokrzywy ulistnione pędy - oba surowce zbiera się w okresie przed kwitnieniem.

 Najlepiej do sporządzenia herbaty użyć samych liści, a do soku z pokrzywy - pędów.

Sok z pokrzywy przyrządza się ze świeżych młodych pędów pokrzywy i liści. 

Trzeba je dokładnie umyć, po czym zmiksować w mikserze albo przepuścić przez sokowirówkę i odcedzić. 

Wystarczy około 20 mililitrów czyli jeden kieliszek dziennie.

Smacznego i na zdrowie

05.Pokrzywa cz.1 - Odwar z liści pokrzywy

Pokrzywa od dawna wykorzystywana jest w medycynie naturalnej.

 Na przednówku z pokrzywy gotowano kiedyś zupę.

 Dzisiaj gospodynie dodają do karmy dla zwierząt jej posiekane drobno liście. 

Medycyna ludowa zaleca,

 żeby przy wiosennym zmęczeniu pić co dzień na wzmocnienie sok ze świeżo zerwanych pokrzyw.

 Kurację tę warto stosować również latem, 

a zimą dobrze jest popijać herbatkę przyrządzoną z pokrzywy suszonej.

Ta niepozorna roślina ma właściwości moczopędne, 

niezastąpione w leczeniu kamicy nerkowej 

i innych schorzeń układu moczowego.

 Wspomaga wydalanie z organizmu szkodliwych substancji,

 np. złogów kwasu moczowego. Równocześnie przeciwdziała zatrzymywaniu płynów w organizmie.

W medycynie naturalnej wyciąg z liści pokrzywy stosuje się 

w łagodnych stanach zapalnych dróg moczowych, 

zbyt skąpym wydalaniu moczu, a pomocniczo w kamicy moczowej i artretyzmu,

 chorobach reumatycznych oraz niektórych chorobach skóry, zwłaszcza wieku młodzieńczego.

Picie naparów lub dodawanie świeżych listków młodej pokrzywy 

do sałatek ułatwia przemianę materii i wzmaga apetyt. 

Związki w niej zawarte oczyszczają układ trawienny, 

a także korzystnie wpływają na pracę trzustki, wątroby i żołądka.

 Pokrzywę stosuje się w chorobach wątroby i przewodu pokarmowego,

 nieżytach żołądka i jelit, a także przy biegunkach. 

Wpływa korzystnie na produkcję czerwonych krwinek,

 co przydaje się w leczeniu anemii i przy osłabieniu.

 Jako jeden z nielicznych surowców zielarskich pokrzywa obniża poziom cukru we krwi

 i w niewielkim stopniu także ciśnienie tętnicze.

Ze względu na właściwości bakteriobójcze stosuje się przemywanie

 i okłady z liści pokrzywy w leczeniu schorzeń skórnych,

 ropni, czyraków, trądziku, guzków, stanów zapalnych pochwy oraz stanów zapalnych mięśni.

Ekstrakt z pokrzywy jest też doskonałą, odkażającą płukanką do jamy ustnej.

 Można również masować skórę głowy pokrzywowym naparem.

 To nie tylko zmniejsza napięcie mięśni i poprawia krążenie,

 ale jednocześnie działa leczniczo w chorobach skóry głowy,

 przy łupieżu i łojotoku, przy wypadaniu włosów.

Sezon na pokrzywę kończy się w momencie, kiedy roślina zaczyna kwitnąć.

 Jeśli chcesz przez wiele miesięcy cieszyć się

 korzyściami jakie daje napar z pokrzywy, możesz wysuszyć jej młode listki.

Zbiory pokrzywy rozpoczynają się, kiedy jej liście są już dobrze wykształcone.

 Najwięcej właściwości leczniczych mają młode listki.

 Najczęściej okres zrywania ogranicza się do miesięcy wiosennych: kwietnia i maja.

Chroniąc się przed poparzeniem możemy ściąć całe pędy i pozostawić je aż zwiędną,

 tracąc nieprzyjemne właściwości parzące.

 Ważne jest, żeby każdy listek zrywać oddzielnie i uważać,

 żeby się ze sobą nie posklejały.

 Pamiętaj, żeby nie zrywać pokrzywy przy drogach i w miejscach, 

w których są narażone na zanieczyszczenia, A przed suszeniem dokładnie umyj zioło.

Pokrzywę suszymy bardzo szybko po zerwaniu,

 rozkładając listki na papierze lub siatce. 

Pozostawiamy ją w przewiewnym i zaciemnionym miejscu,

 gdyż większość roślin leczniczych narażone na działanie słońca 

podczas suszenia tracą swoje walory lecznicze i smakowe.

 Można suszyć pokrzywę w piekarniku. Temperatura suszenia nie powinna wtedy przekraczać 35 stopni,

 a drzwiczki piekarnika pozostawiamy otwarte przez cały czas.

 Po wysuszeniu listki powinny być ciemnozielone z wyraźnie widoczną siatką białych żyłek.

 Zbrązowiałe liście świadczą o tym, że zioło suszone było zbyt długo lub w nieodpowiednich warunkach.

 Jeśli nie masz pewności, czy możesz już pakować zioła, sprawdź, czy listki kruszą się w palcach.

 Wysuszone liście pachną gorzkawo, a ich smak jest lekko słony.

 Odwar z liści pokrzywy.

 Dwie łyżki ziół zalewa się  dwoma szklankami gorącej wody 

i gotuje na małym ogniu pod przykryciem przez 5 minut.

 Odstawia na 10 minut, przecedza i przelewa do termosu.

 Pijemy  po pół szklanki  odwaru 2-3 razy dziennie.

Smacznego i na zdrowie 

04.Brzoza cz.4 - Napar z gałązek brzozy

Według wierzeń Słowian zasadzona przy grobie brzoza

 miała chronić przed duchami.

Przypisywano jej magiczne działanie 

– z jej pomocą można było pozbyć się wycieńczenia i dreszczy.

Drzewo ma pozytywną energię i dotykanie jej

 oraz przebywanie w bliskim jej sąsiedztwie

 jest korzystne dla zdrowia, nie tylko ludzi

Brzoza symbolizuje miłość, małżeństwo, wesele, rodzinę i czystość.

 Rzymianie z gałązek brzozy sporządzali pochodnie weselne,

 których ogień miał przynosić szczęście nowożeńcom.

Brzoza była atrybutem skandynawskiej bogini małżeństwa i rodziny Frigg,

która była małżonką Odyna, boginią małżeństwa, opiekunką rodziny,

 ogniska domowego i bóstwem deszczu.

Brzoza stanowiła również amulet chroniący przed czarami. 

Dlatego też kołyski wykonywano najchętniej z drewna brzozowego, 

aby strzegło noworodka przed rzuconym urokiem.

Ale nas interesuje , co zrobić kiedy mamy srogą zimę,

a już chcemy raczyć się zdrowotnymi właściwościami tego niezwykłego drzewa.

Jeśli nie zaopatrzyliśmy się w susz wiosennych liści ,

nie mamy się czym martwić , gdyż możemy zrobić napar 

z młodych gałązek brzozy.

Musimy pamiętać, by gałązki nie były starsze niż rok 

i by nie kaleczyć niepotrzebnie drzewa. 

Gałązki są silnym środkiem moczopędnym, przeciwgorączkowym, przeciwobrzękowym, 

 przeciwbólowym, żółciopędnym i oczyszczającym, 

uspokajającym, napotnym, obniżającym ciśnienie krwi.

Napar można stosować przy chorych zatokach, bólach głowy,

 gorączce, przeziębieniu, kamicy moczowej i żółciowej, obrzękach, 

zatruciach, nadciśnieniu, wszelkich chorobach skórnych i zakaźnych,

niewydolności krążenia, wyczerpaniu nerwowym, osłabieniu i wielu innych chorobach.

 Wyciągi z kory i gałązek są mocnym lekiem i wyjątkowo skutecznym.

Przygotowanie herbaty nie jest trudne.

Wcześniej umyte gałązki dzielimy na pięciocentymetrowe kawałki 

i gotujemy do dziesięciu minut pod przykryciem.

Lekarstwo ma lekko gorzkawy smak , 

dlatego można go posłodzić miodem lub dodać sok z cytryny. 

Taki sam przepis stosuje się do wyciągu z kory brzozy,

która ma takie same właściwości lecznicze jak gałązki.

Korę również zbiera się w okresie zimowym ,

ze starszych gałęzi.

Można też surowiec wysuszyć i zmielić w celu przechowania 

na późniejszy okres. 

Smacznego i na zdrowie.