.Nalewka z jeżyn stabilizuje pracę serca

Jeżyna posiada wiele prozdrowotnych właściwości.
 Dzięki zwartości silnych antyoksydantów
 które są inhibitorami substancji rakotwórczych
 stanowią jeden z głównych elementów diety antynowotworowej.
 Jeżyny są także bogatym źródłem błonnika
 który ogranicza wchłanianie niezdrowych tłuszczów
 a tym samym zmniejsza ryzyko chorób serca.
 Poza tym przyspieszają przemianę materii
dzięki czemu są pożądanym składnikiem diety odchudzającej.

Dzięki dużej zawartości witaminy C i E
jeżyny mogą zmniejszyć ryzyko rozwoju groźnego
 zwyrodnienia plamki żółtej.
Ryzyko wystąpienia tej przewlekłej,
 postępującej choroby oczu zmniejszają,
 także wspomniane antocyjany,
 które zwalczają wszelkie stany zapalne siatkówki oka,
 oraz obniżają wysokie ciśnienie krwi,
 które jest czynnikiem ryzyka rozwoju AMD.

Zawarta w jeżynach witamina K pełni ważną rolę
 w powstawaniu właściwej formy białka występującego w tkance kostnej.
 Niedobór witaminy K może prowadzić
 do nieprawidłowej produkcji białka
 co z kolei może się przyczynić do obniżenia
 gęstości kości oraz zwiększyć ryzyko złamań.
Ponadto jeżyny zawierają dwa oddziałujące na siebie minerały
którymi jest wapń i magnez
 biorą one udział w tworzeniu tkanki kostnej.
Magnez jest bowiem niezbędny do prawidłowego
przyswajania wapnia w kościach,
 z kolei wapń jest podstawowym budulcem kości.

Rosną zarówno na stanowiskach zacienionych jak i słonecznych.
 Zajmują bardzo różne siedliska, suche, świeże i wilgotne,
 większość gatunków preferuje siedliska żyzne
zwykle związane z lasami, ich okrajkami i zaroślami.

Nalewka z jeżyn wspomaga pracę układu krążenia
 i stabilizuje pracę serca.
Uszczelnia naczynia i zwiększa ich elastyczność.
Osobom mającym problemy z krążeniem proponujemy
nalewkę z jeżyn z miodem gryczanym.
 Chorujący na serce cenią miód gryczany
 ze względu na duże ilości żelaza
oraz witamin C, B1, B2 i PP,
 które pozytywnie wpływają na pracę układu krążenia.


A teraz przepis.

kilogram przebranych i umytych owoców,
pół szklanki miodu gryczanego,
pół kilograma cukru,
pół litra spirytusu,
pół litra wódki.

Kilogram umytych i przebranych jeżyn włóż do dużego słoika.
 Układaj je warstwami, przesypując każdą z nich cukrem.
 Całość zalej miodem.
 Następnie dodaj alkohol i wymieszaj.
 Zakręć słoik i odstaw w zaciemnione miejsce na sześć tygodni.
 Po tym okresie odcedź jego zawartość,
dodaj litr wody i odstaw na kolejne dwa tygodnie.
Po tym czasie zlej do butelek
i postaw na pół roku w chłodnym
i ciemnym pomieszczeniu.

Rojnik murowy - leczy wszystkie rany

Rojnik.

Jednym z gatunków jest rojnik murowy.
Roślina o działaniu podobnym do aloesu, która leczy wszystkie rany.

Rojnik murowy wygląda jak mały kaktusik przypominający różyczkę.
 Jest popularną rośliną na skalniaki.
 Łatwo się rozrasta, często wyrasta na murach i dachach.
  Jest bardzo silną rośliną,
która wyrasta w nieprawdopodobnych miejscach i ekstremalnych warunkach.
 Wystarczy mu trochę piasku i słońce.
Sadzonki rojnika są dostępne w sklepach ogrodniczych za grosze.
 Wygląda bardzo dekoracyjnie,
 a jego mięsiste liście są wyjątkowo przydatnym surowcem zielarskim.
 Można zasadzić w doniczce.

W starożytności wierzono, że rojnik chroni domostwo przez złymi duchami, klątwami, ogniem i piorunem.
Każda gospodyni obowiązkowo hodowała roślinę w przydomowym ogródku.
Dawno temu rojnik uważano za dar od boga Jowisza.
 Mury i dachy domów nim porośnięte stanowiły
najlepszą polisę ubezpieczeniową w obliczu burz,
 piorunów, ognia i czarów.
Nic dziwnego, że król Karol Wielki nakazał go sadzić na wszystkich chatach.
 W ten sposób chciał on zapewnić pomyślność swojemu mocarstwu.
 Ciekawe, czy równocześnie zdawał on sobie sprawę z bardziej przyziemnych właściwości rojnika.
 W razie potrzeby stosowała leczniczo na choroby skóry, rany, wrzody
 i stany zapalne połączone z gorączką.
Skutecznie.  Bo rojnik murowy ma działanie regenerujące i przyspieszające gojenie się ran.
 Roślina zawiera między innymi kwas jabłkowy,
mrówkowy,
garbniki,
jabłczan wapnia i żywicę.

Rojnik i sok z rojnika są powszechnie stosowane w leczeniu zakażeń dróg moczowych,
 zapalenia okrężnicy, torbieli, hemoroidów
i wszelkich problemów skórny i błon śluzowych.
 Roślina ma właściwości bakteriobójcze, ściągające, moczopędne, przeciwzapalne i antyseptyczne.



Jak stosować rojnik ?

Zerwany listek opłukujemy ,
 miażdżymy i przykładamy na problematyczne miejsca.
Skaleczenia, wysypki, brodawki, wrzody, oparzenia.
Rany goją się błyskawicznie.
 Możemy stosować również na problemy skórne zwierząt domowych.

Z listków rojnika wyciska się sok do nacierania owrzodzeń jamy ustnej.
 Znakomicie leczy afty, ranki, oparzenia, stany zapalne.
 Sok można stosować w połączeniu z miodem wewnętrznie lub dodawać do herbatek.
Kosmetycznie nacierać skórę na którą działa odmładzająco, zmniejsza zmarszczki i uelastycznia.


W czym pomaga?

   Infekcje ucha
    Biegunka, rozstrój żołądka
    Infekcje dróg moczowych
    Problemy oskrzeli i płuc
    Dolegliwości trawienne takie jak wzdęcia, zaparcia, bolesne skurcze
    Hemoroidy
    Cysty, mięśniaki, brodawki na drogach rodnych
    Podrażnienia skóry, rany, oparzenia, ukąszenia owadów, wysypki
    Starzejąca się skóra

Do podstawowych sposobów użycia rojnika murowego należą.

    zastosowanie soku z liści rośliny,
    okłady z liści rośliny,
    napary,
    herbata.



Przepisy z rojnika.



Miód rojnikowy

Składniki.
 250 gram świeżych liści rojnika
 i 500 mililitrów dobrej jakości miodu.

Oczyszczone, osuszone liście drobno posiekać
i wymieszać starannie z miodem.
Przelać do słoika, zakręcić i owinąć folią.
 Przechowywać w lodówce.
Dawkować łyżkę rano pół godziny przed śniadaniem.
 Wzmacnia odporność, oczyszcza organizm z toksyn,
leczy mięśniaki, torbiele, niestrawność, zaparcia i dolegliwości żołądkowe.



Herbatka z rojnika.

Kilka rozdrobnionych liści zalać dwustoma pięćdziesięcioma mililitrami wody,
 doprowadzić do wrzenia, gotować do piętnastu minut na wolnym ogniu.
 Pić po ćwierć szklanki trzy razy dziennie.
 Działa uspokajająco na żołądek i jelita, eliminuje skurcze.
 Pomaga przy dolegliwościach układu moczowego i bolesnym miesiączkowaniu.



Hemoroidy

Oprócz picia herbaty wymieszać drobno posiekane liście z oliwą z oliwek.
 Nakładać na hemoroidy kilka razy dziennie, tak długo jak konieczne.

Płatki róż-woda różana 3 sposoby na zrobienie jej w domu.

Róża, to jeden z najpiękniejszych rodzajów krzewów,
 którego zalety doceniono już w starożytności
i od tamtego czasu,
 róża zajmuje czołowe miejsce wśród roślin ozdobnych,
 nazywana często królową kwiatów.
 Róże występują w całej strefie umiarkowanej półkuli północnej,
 i mają postać krzewów bardzo zróżnicowanych zależnie od gatunku.
 Tysiące odmian róż, jakie są obecnie dostępne
 możemy pogrupować na kilka grup
 mianowicie na róże wielkokwiatowe, róże wielokwiatowe,
róże pnące, róże okrywowe, róże krzaczaste,
róże dzikie, róże w formie piennej,
róże miniaturowe i grupa róż angielskich.

Najwcześniej rozkwitające odmiany róż pierwsze kwiaty mają w czerwcu
 a większość odmian tej rośliny kwitnie dopiero miesiąc później.
Płatki róż najlepiej zbierać w słoneczne dni,
na początku kwitnienia.

Dziś zajmiemy się wodą różaną zrobioną domowymi sposobami.
Woda różana jest produktem ,
który może zdziałać cuda dla twojej skóry.
 Wykorzystaj go do nawilżania suchej skóry,
 łagodzenia podrażnień, zmniejszania stanów zapalnych i obrzęków.
 Możesz nią oczyścić zatkane pory i złagodzić oparzenia słoneczne.
 Nada się również do rozcieńczania kosmetyków.
Wspaniale relaksuje, wystarczy dodać ją do wanny z ciepłą wodą.
Może także służyć jako odświeżacz powietrza.

 A wszystko z dwóch podstawowych składników:
 przegotowanej lub destylowanej wody
i płatków róż.
 Przygotowanie domowej wody różanej nie zajmie ci dużo czasu,
A poza tym, woda różana zrobiona z naturalnych płatków róży jest najzdrowsza,
 nie będzie zawierać żadnej chemii od której mogłaby ucierpieć Twoja skóra.

Jak przygotować wodę różaną?


Pierwszy przepis.

Zbierz około 250 gramów czystych płatków róż,
tylko takich, na których nie były stosowane pestycydy.
 Najlepiej zebrać je z samego rana.
Następnie weź duży durszlak i opłucz płatki mocnym strumieniem zimnej wody.
Połóż płatki róż na cienkiej bawełnianej ścierce,
 a następnie zwiąż ją w sakiewkę.
 Umieść ją w szklanej misce.
 Wlej do miski trochę wrzątku
tak żeby woda przykryła płatki.
Nakryj naczynie folią spożywczą,
 i zabezpiecz gumką.
Pozostaw miksturę na noc, wywar musi dobrze nasiąknąć.
 Rano możesz przelać klarowną wodę do słoika.
Resztki wywaru przeciśnij przez szmatkę i dolej do słoika.
Woda różana jest gotowa.
Przechowuj ją w lodówce w zakrytym słoiku.
 Pamiętaj, że taka woda może być przechowywana maksymalnie tydzień.
 Dodanie jednej łyżki alkoholu w postaci wódki,
znacznie wydłuży czas przydatności,
i nie zmieni właściwości wody.


Drugi przepis.

Umieść płatki róży o objętości jednej szklanki w garnuszku,
 zalej je przegotowaną schłodzoną wodą tak by ledwo przykryła płatki.
 Jeśli użyjesz zbyt dużej ilość wody to nie uzyskasz mocnego koncentratu.
Przykryj garnek pokrywką i ustaw palnik na niskim płomieniu.
 Woda nie może się zagotować.
 Jeśli tak się stanie, to woda różana straci swoje zdrowotne właściwości oraz zapach.
 Po kilkunastu minutach zobaczysz,
 że płatki róży bledną a woda nabiera ich koloru.
Umieść na szklanym słoiku sitko dzięki,
 któremu oddzielisz płatki róż od wody różanej.
 Upewnij się, że słoik pomieści wywar.
Wodę różaną należy przechowywać w lodówce.
 Woda straci swoją przydatność po upływie jednego tygodnia.
 Rozważ dodanie jednej łyżki wódki
 w ten sposób znacznie wydłużysz okres przydatności wody różanej.
 Odrobina wódki w żaden sposób nie wpłynie na smak i zapach wody różanej.


Trzeci przepis.

Woda różana ze zmiażdżonych płatków róży.
Przygotuj płatki róż w ilości która mieści się do szklanki.
Podziel je na dwie części.
Pierwszą część rozbij w moździerzu.
 W ten sposób uwolnisz z nich wartościowy sok,
 z zawartością składników potrzebnych do pielęgnacji Twojej skóry.
Papkę z płatków róży przełóż do szklanego naczynia,
 Aby wydzieliło się jak najwięcej soku,
 pozostawiając ją na kilka godzin.
Po upływie czasu dodaj drugą część płatków,
pół szklanki schłodzonej przegotowanej lub destylowanej wody i całość wymieszaj.
 Przykryj miseczkę i odstaw na dobę.
Całość następnie umieść w ceramicznym naczyniu,
 i postaw na malutkim ogniu.
 Gdy zauważysz, że pojawia się bulgotanie,
 czyli małe pęcherzyki ściągnij naczynie z ognia.
Przelej teraz całą zawartość do słoika lub buteleczki,
 używając sitka aby oddzielić ekstrakt różany,
 od kawałeczków płatków róży.
Zakręć słoik i wystaw całą zawartość na słońce na kilka godzin.
 Ciepło słoneczne sprawi,
że z uzyskanego ekstraktu wydzielą się naturalne,
 korzystne dla skóry oleje.
Gotową wodę różaną przechowuj w lodówce.
Termin przydatności to jeden tydzień.
Oczywiście jak w powyższych przepisach,
dodająć łyżkę wódki znacznie wydłużysz termin przydatności.

Woda różana to jeden z najstarszych znanych naturalnych kosmetyków.
 Już w czasach starożytnych kobiety stosowały ją,
 do pielęgnacji swojej twarzy,
a bogatsze mieszkanki starożytnej Grecji i Rzymu, brały w niej kąpiele.
Woda różana powstaje jako efekt uboczny produkcji olejku różanego,
 który wytwarza się w procesie destylacji płatków róży.
 Różany ekstrakt ma bardzo intensywny zapach,
 którego nie zastąpi żaden sztuczny kosmetyk.

Jagody na biegunkę, cholesterol i promieniowanie UV

Lipiec to miesiąc z hasłem "na jagody".
Leczą oczy,
obniżają poziom złego cholesterolu,
uelastyczniają naczynia krwionośne.
Jagody skutecznie hamują biegunki,
 stosuje się je przy zatruciach pokarmowych,
 łagodzą bowiem bóle brzucha i nudności.
zmniejszają stężenie cukru we krwi u osób z cukrzycą.
Owoce te świetnie sprawdzają się także jako dodatek do deserów.
 A w dodatku są przepyszne.

Jagody można znaleźć niemal w każdym lesie.
 Gdy latem dojrzewają na nich granatowoczarne owoce
 są doskonale widoczne zarówno na słonecznych polanach,
 jak i w cienistych leśnych zakątkach.
 Nie trzeba się wiele natrudzić
 by zebrać ich pełen słoik.

Jest bardzo ważne
 by w codziennej diecie nie zabrakło pokarmów
 które zawierają przeciwutleniacze niszczące wolne rodniki
 odpowiedzialne za rozwój nowotworów
Przeciwutleniacze wpływają też korzystnie
na stan naczyń włosowatych oczu
 i przyśpieszają regenerację barwnika
 obecnego w siatkówce oka,
 odpowiedzialnego za widzenie po zmroku.
Przeciwutleniacze zawierają mirtylinę
 odpowiedzialną za uelastycznienie naczyń krwionośnych,
 ale nie tylko.
Wraz z żelazem bierze również udział
w produkcji czerwonych ciałek krwi.
 To dzięki temu skutecznie przeciwdziała anemii.
Jagody polecane są osobom długo przebywającym na słońcu
 bo zawarte w nich antocyjany
 tworzą naturalny filtr słoneczny
 pochłaniając szkodliwe promieniowanie UV.

Lipiec jest najlepszą porą na zbieranie jagód
 bo wtedy są w pełni dojrzałe.
Trzeba je delikatnie zrywać
 żeby się nie pogniotły
 i wsypywać do płytkiego
 płaskiego kosza.
 Jagody przeznaczone na przetwory takie jak
 soki, galaretki, konfitury
  najlepiej przetwarzać szybko
 bo są to owoce niezbyt trwałe.
 Ale można je przez przechowywać
do dwóch dni w lodówce albo zamrozić.
 Jagody wysuszone powinny być twarde
 ale elastyczne i zachować czarną barwę.
 Liście które także są cennym surowcem zielarskim
 zbiera się pod koniec owocowania,
zrywa się tylko zielone
i tę barwę powinny one zachować po wysuszeniu.


Sok z jagód

Litr jagód zalej ćwiercią szklanki wody
 dodaj czterysta gram cukru.
 Zagotuj i trzymaj na małym ogniu
 przez dziesięć minut, mieszając.
 Przetrzyj jagody przez sito i wlej do butelek,
 pasteryzuj przez piętnaście do dwudziestu minut.
 Pić po trzy łyżki soku dziennie
 na szklankę wody przy skłonności
 do pękania naczynek krwionośnych
i podwyższonym poziomie cukru we krwi.


Odwar z liści

Łyżkę liści jagód zalej szklanką gorącej wody
 pod przykryciem doprowadź do wrzenia
i trzymaj na małym ogniu przez pięć minut.
 Odstaw na piętnaście minut,
 przecedź.
 Pić trzy razy dziennie po kwartę szklanki
 między posiłkami jako lek przeciwbiegunkowy,
 przeciwzapalny i moczopędny.

Ostropest plamisty, cud na uszkodzoną wątrobę

Ostropest plamisty to ostatnio niezwykle popularne zioło.
 Jego naturalne stanowiska znajdziemy w krajach o śródziemnomorskim klimacie
 oraz w niektórych rejonach Azji takich jak Pakistan czy Indie.
W Polsce to uprawna i dziko rosnąca roślina,
 należąca do rodziny astrowatych.
Można ją pomylić z popularnym ostem.
 Ma ostro zakończone, kłujące liście i fioletowe kwiaty.
Odróżnia się od ostu wysokością, bo może sięgać około dwóch metrów.
Owoce zaczynają dojrzewać od sierpnia do września.

Swoje dobroczynne właściwości roślina zawdzięcza
obecności kompleksu flawonolignanów określanych jako sylimaryna.
Ostopest plamisty zawiera w sobie
olejki eteryczne, związki goryczowe, oleje, sterole,
witaminę E, cukry oraz aminy.
Sposób użycia może być stosowany na wiele różnych sposobów.

Ostropest jest zalecany w leczeniu następujących chorób:

    wirusowe zapalenie wątroby,
    stłuszczenie wątroby,
    uszkodzenia wątroby wywołane alkoholem, toksycznymi substancjami i lekami,
    kamica żółciowa,
    nieżyt dróg żółciowych,
    wysoki poziom cholesterolu,
    stany zapalne skóry.

Poza tym jest to lek stosowany
w dolegliwościach żołądkowych takich jak wzdęcia czy zgaga,
 na migreny, na endometriozę.
Osoby cierpiące na chorobę lokomocyjną powinny go zażywać przed podróżą.

 Jak używać ostropestu?

Najcenniejsze są owoce ostropestu
 i w celach leczniczych lub oczyszczających najlepiej
 jest spożywać świeżo przez nas zmielone.
dwie łyżeczki zmielonych owoców ostropestu dziennie,
 popite letnią wodą.

Ale owoce ostropestu mogą też być cennym składnikiem żywności.
 Jako dodatek do pieczywa zapewniają ochronę wątroby.
 Wysoka zawartość oleju,
oraz włókno pokarmowe oddziała nie tylko odżywczo,
 ale również dietetycznie.

Zmielonymi owocami ostropestu można więc posypywać pieczywo,
dodawać je do kaszy, sałat lub innych potraw.
Ostropest w ziarnach, który możecie sami zmielić w domu
 choćby w młynku do kawy.
 Polecam Wam również spożywczy olej z ostropestu
jako dodatek do sałatek, kanapek, past.