41.Pączki sosny – aromatyczne domowe lekarstwo

 

Sosna ze względu na bogactwo związków leczniczych
jest prawie w całości wykorzystywana w ziołolecznictwie.
Zbieramy igliwie, młode pędy, korę i żywicę,
lecz najbardziej cenioną i popularną częścią tej rośliny są wiosenne pączki.

Pączki sosny najlepiej zbierać pod koniec zimy i wiosną,
 z początkiem sezonu pączki są niewielkie i mają około jednego centymetra długości,
co oznacza że w czasie ich zbierania trzeba wykazać się sporą cierpliwością.
Jednak już w kwietniu pączki są większe więc w tym samym czasie można zebrać większą ilość.
 Najcenniejszym surowcem są pączki zbierane z szczytów młodych drzewek,
 powinno się je zbierać z drzew przeznaczonych do wycinki.
 Świeże pączki suszymy w temperaturze pokojowej,
 w miejscu suchym i przewiewnym.
 Takie są dobre do sporządzania naparu lub wykorzystujemy do przygotowania syropu lub nalewki.

Sosna zwyczajna jest rośliną o niezwykle bogatym składzie chemicznym,
  związki które wytwarza wykazują zbawienny wpływ na nasze zdrowie.

    Olejki eteryczne, którym sosna zawdzięcza swój niezwykły zapach to
pinen,
limonen,
borneol które wpływają pozytywnie na odporność i łagodzą objawy przeziębienia.
Kwasy żywiczne,
Garbniki działające przeciwzapalnie na błony śluzowe i hamują drobne krwawienia,
Witamina C, Przeciwutleniacze,
Gorycze zwiększające wydzielanie soków żołądkowych,
Sole mineralne, Cukry.

Z powodu tych cennych substancji, sosna znajduje wiele leczniczych zastosowań.

Choroby górnych dróg oddechowych takich jak przeziębienie,
zapalenie oskrzeli, kaszel.
W bólach reumatycznych neurologicznych ze względu na działanie rozgrzewające.
W czasie grypy ze względu na działanie przeciwgorączkowe i napotne.
W obniżonej odporności ze względu na działanie wzmacniające.
W czasie odchudzania ze względu na właściwości oczyszczające i moczopędne.
W chorobach dróg żółciowych ze względu na działanie żółciopędne i rozkurczowe.

 Syrop z miodem.
50 świeżych pączków zalewamy litrem wody,
 następnie gotujemy 20 minut na małym ogniu,
dodajemy pół litra miodu i lekko podgrzewamy nie dopuszczając do wrzenia przez 10 minut,
 odstawiamy do ostudzenia i przecedzamy.
Przechowujemy w butelkach lub słoikach z ciemnego szkła.
 Syrop stosujemy w czasie infekcji
lub regularnie w celu zapobiegania chorobom i wzmocnienia odporności.

Syrop.
Do jego przygotowania potrzebne będą pączki świeże.
 Gęsty, słodki lek działa wykrztuśnie i bakteriobójczo,
udrażnia drogi oddechowe, ułatwiając oddychanie.
 Witamina C wspomoże także układ odpornościowy.
 Aby wykonać syrop zasyp świeże, rozdrobnione pączki cukrem najlepiej warstwami.
 Po dwóch trzech tygodniach odcedź syrop i przechowuj go w ciemnej butelce.

Napar lub odwar z suszonych pączków.
Jego zaletą jest to,
że można go stosować cały rok ze względu na dostępność suszonego surowca.
Pół łyżki suszonych,
 rozdrobnionych pączków zalewamy wrzątkiem,
 parzymy 10 minut pod przykryciem.

Odwar sporządzamy zalewając taką samą ilość pączków gorącą wodą,
 następnie gotujemy pod przykryciem dwie minuty i odstawiamy do ostygnięcia.
 Napar i odwar są polecane w czasie przeziębienia lub grypy
 a także dla osób stosujących regularnie pączki sosny w celu oczyszczenia organizmu
 i wzmocnienia odporności.

Nalewka.
Jedną szklankę pączków świeżych lub suchych zalewamy 500 ml alkoholu,
 pozostawiamy przez 7 dni do maceracji po tym czasie odcedzamy.
 Nalewkę stosuje się w czasie infekcji górnych dróg oddechowych.
 Pół łyżki kilka razy dziennie.

40.Wierzba dobra na bóle mięśniowe i grypę

To niezwykłe drzewo z pogranicza współczesnej medycyny,
 świata czartów i bagiennych rusałek.
Od wieków wywar z kory wierzby białej stosuje się w chorobach reumatycznych i gorączce.
 Dziś zwykle zastępuje ją między innymi aspiryna.

W Polsce rośnie wiele gatunków wierzb, także biała zwana popularnie płaczącą,
srebrną czy pospolitą,
iwa,
 krucha,
mandżurska,
ostrolistna,
purpurowa i szara.
 Właściwości lecznicze ma wierzba biała.
 Wszystkim wierzbom zaś przypisuje się właściwości magiczne.

Wywar z kory wierzby od wieków stosowano w chorobach,
 w których dziś podaje się leki z kwasem salicylowym.
 Bo łagodzi ból i pomaga w gorączce.
 To także środek zapobiegający poceniu stóp mocząc nogi w wywarze,
 na bezsenność czy nerwobóle.

Wierzba rosnąca przy domu miała chronić przed wszelakim złem.
 Uderzenie wierzbową witką było zaś uniwersalnym środkiem na wszystko,
 od przeziębienia po złe zachowanie dzieci.
 Bazie zwane kotkami z poświęconych palm wielkanocnych dawano do połknięcia dzieciom,
 aby nie bolało ich gardło i były zdrowe.

Kwiat wierzby pij a stłumisz zbytnie ognie ciała któraś się Dusza Bogu na czystość oddała.

Korę wierzby zbiera się wiosną, zanim rozwiną się liście i kwiaty,
 które tworzą takzwane kotki pojawiające się jednocześnie z liśćmi.
 Do okorowania wybierać należy dwu, trzyletnie gałęzie ze ściętych drzew.
 Najpierw nacina się korę wokół gałęzi co 20 cm,
 następnie wzdłuż i podważając ją nożem, zdejmuje z drewna.
 Dobrze zebrana i wysuszona kora wierzby powinna zachować z zewnątrz barwę szarozieloną,
 a od wewnątrz jasnobrunatną, mieć nie więcej niż 3 mm grubości i łatwo się łamać.


Odwar z kory wierzby.

jedną łyżkę kory zalej szklanką wody,
 zagotuj i pod przykryciem trzymaj przez 5 minut na małym ogniu.
 Odstaw na 15 minut, przecedź.
Pij po jedną trzecią szklanki 3 razy dziennie podczas grypy
 i przeziębienia jako środek zwalczający gorączkę, katar, ból mięśni.
 Pomoże również w dolegliwościach reumatycznych i nerwobólach,
 nieżycie żołądka i zapaleniu śluzówki przewodu pokarmowego.
 Odwar można też stosować do okładów na ropiejące rany.

39.Maść z żywicy sosnowej łagodzi oparzenia,rany i choroby skórne

Gdy gałąź sosny sie złamie lub drzewo zostanie uszkodzone to zaczyna z niego wyciekać żywica.
Jest to naturalny opatrunek dla drzewa.
 Żywica jest bardzo wartościową substancją
i ma wiele zastosowań między innymi jako klej,
 impregnat to obuwia lub łodzi,
dodatek zapachowy do świec,
 rozpałka.


Natomiast do głównych leczniczych właściwości żywicy sosnowej
 należą własności antyseptyczne i antybakteryjne.
Żywica sosnowa zawiera olejki eteryczne,
 witaminę C,
garbniki,
 kwasy fenolowe,
flawonoidy.

Żywica sosnowa od dawna wykorzystywany była do leczenia wrzodów i oparzeń.
 Żywicę mieszano z tłuszczem zwierzęcym i woskiem pszczelim przygotowując z niej maść,
 która doskonale nadaje się do leczenia nie tylko oparzeń
 ale trudno gojących się ran.

Na drobne skaleczenia można nałożyć trochę samej żywicy,
 która nie tylko zabezpieczy ranę przed infekcjami
 ale także zadziała jak klej i zatamuje niewielkie krwawienie.
 Żywica z sosny jest naturalnym środkiem antyseptycznym i dezynfekującym,
 ma również właściwości przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze.
 Sprawia to,  że może być stosowana bezpośrednio na rany lub owrzodzenia.

Maść z żywicy można stosować na ukąszenia owadów,
 stany zapalne skóry,
 przeziębienia oraz na bolące mięśnie i stawy.
Z żywicy można także zrobić nalewkę.

Wystarczy podgrzać wszystkie składniki w kąpieli wodnej
aż do całkowitego roztopienia się wosku i żywicy.
Dokładnie wymieszać i przelać do słoiczka.
Poczekać do zastygnięcia.

Jak pozyskać żywicę ?
Należy szukać zranionych drzew,
 połamanych gałęzi,
ponieważ na nich znajdziesz najwięcej tej cennej substancji.
 Żywicę zbieramy nożykiem lub łopatką bezpośrednio do słoika.
Im żywica jest świeższa,
 tym będzie bardziej lepka,
 ale o każdej twardości ma cudowne właściwości.
 Lepka oczywiście będzie się o wiele lepiej rozpuszczać.


Przepis na macerat.

Kawałki żywicy wrzucamy do słoika i zalewamy oliwą z oliwek.
 Możesz użyć ulubionego oleju. Na przykład słonecznikowego.
 Najlepiej trzymać miksturę w ciepłym miejscu,
 aby składniki dobrze się łączyły.
 Słoikiem należy codziennie potrząsać,
 aby żywica mogła się dobrze rozpuścić a olej zaabsorbować jej lecznicze właściwości.
Po kilku tygodniach macerat będzie gotowy,
teraz trzeba przecedzić miksturę przez gęste sitko,
 by pozbyć się zanieczyszczeń.
 Macerat jest gotowy do użycia.

 Można go dodawać do gotowych kosmetyków,
 smarować oparzenia,
 stłuczenia,
drobne rany,
obtarcia,
wysypki i suche łokcie.

Przepis na maść żywiczną.

20g żywicy
100g oliwy z oliwek
20g wosku pszczelego

lub

20g żywicy
100g smalcu
10g wosku pszczelego

Maść skutecznie łagodzi oparzenia,
 rany i choroby skórne.
 Sprawdza się także w przypadku bólów reumatycznych,
 mięśniowych i przy przeziębieniach.
 Kosmetyk nakładamy na chore miejsce i delikatnie wmasowujemy w skórę.

Skóra po użyciu preparatów z żywicą staje się miękka i delikatna w dotyku.

38. Klon. Sok klonowy. Jak zrobić syrop klonowy

Klon to drzewo,
z którego pozyskuje się nie tylko słodki syrop.
 Klon ma wiele właściwości leczniczych.
 Cenne dla zdrowia są sok, liść, a nawet kora.
 Preparaty na bazie klonu mają działanie antyseptyczne,
 przeciwzapalne,
 bakteriobójcze i moczopędne.

 Poznaj zaskakujące właściwości prozdrowotne klonu.

Jako pierwsi prozdrowotne właściwości klonu docenili Indianie
 zamieszkujący tereny Ameryki Północnej.
Specjalnie przygotowaną korę i korzenie drzewa
 wykorzystywali w przypadku trudno gojących się ran,
 owrzodzeń,
 ropni,
 wrzodów czy czyraków.
 Stosowali to też skuteczny środek znieczulający i uśmierzający ból.

Ale o tym w kolejnych filmach , gdyż dziś zajmiemy się sokiem.

Największy procent składu soku to woda,
 a resztę sole mineralne,
witaminy,
kwasy organiczne i cukry.
Znajdują się w nim witaminy z grupy B,
potas,
 mangan,
 żelazo,
magnez,
fosfor,
 wapń,
cynk.
Warto pamiętać że najsłodsze soki są na początku sezonu.

Na spuszczanie soku nie ma wyznaczonej daty.
Soki zaczynają obficie przepływać przez drzewa wczesną wiosną.
Najlepsze warunki to słoneczna pogoda
i temperatura około piętnastu stopni Celcjusza.
Również pora dnia ma znaczenie.
Najobficiej płynie w okolicach południa po nagrzanej stronie pnia,
 gdy temperatura jest najwyższa.
 Nie wszystkie drzewa puszczają soki w tej samej chwili.
Klonie powinno się pamiętać już w marcu,
a o brzozie w kwietniu,
ale przede zwracać uwagę na to, jaka jest pogoda.

Jest kilka metod do wyboru,
mniej lub bardziej inwazyjnych i ryzykownych dla drzewa.
 Należy ściśle przestrzegać zasad,
jakie obowiązują przy wykonywaniu otworu
 w innym przypadku drzewo może być bardzo osłabione,
 a nawet zabite przez zakażenie grzybami.

Pierwszy sposób to zrobienie nacięcia na kształt litery V lub U pod kątem.
 Dopasowuje się do niego rurkę tak, aby sok płynął prosto do naczynia.
Blizna w drzewie może wydawać się groźna,
 jednak szybko się goi, ponieważ jest powierzchniowa.
Jeśli jest zrobiona prawidłowo, nie stwarza ryzyka dla drzewa zakażenia grzybami.

Druga metoda to wwiercenie w pień rurki
na głębokość około jednego centymetra pod kątem około 45 stopni,
 jednak dla niewprawionych ta metoda nie jest odpowiednia
gdyż zbyt głęboki otwór naraża drzewo na infekcje grzybowe.
 Jeśli już decydujemy się na wiercenie otworu,
 po zebraniu soku korzystniej dla rośliny zostawić go do zaschnięcia niż zatkać.

Trzecia opcja jest najmniej inwazyjna.
Pod gałąź z obciętym czubkiem podkłada się naczynie, a sok powoli skapuje.
Drzewo jest naruszone w niewielkim stopniu w porównaniu z pozostałymi metodami,
 lecz najdłużej czeka się na interesującą nas ilość soku.

Sok fermentuje w ciepłej temperaturze już po dobie,
ale w temperaturze poniżej dziesięciu stopni można go przechowywać kilka dni.
 Sok można zakwasić i przechowywać w chłodnym, zacienionym miejscu,
wtedy posłuży nam nawet kilka miesięcy.

Robimy syrop klonowy.

Aby uzyskać pół litra syropu klonowego
potrzeba około dwudziestu litrów soku z klonu.
 Sok gotuje się tak długo,
 aż odparuje woda i konsystencja będzie dla nas odpowiednio gęsta.
 Następnie przelewa się do butelki,
 słoika i używa do deserów,
słodzenia potraw jako zamiennik cukru czy miodu.